Dido Michielsen kreeg de Nederlandse Boekhandelsprijs voor haar roman 'Lichter dan ik'. In deze historische roman, die ook op de longlist van de Libris Literatuurprijs staat, kijkt de lezer door de ogen van de eigenzinnige inlandse vrouw Isah naar de Nederlanse overheersing van Indië en de gevolgen daarvan.
Hoe was de uitreiking donderdag bij Scheltema?
'Het was geweldig. Zoveel lof ben ik niet gewend. Adriaan van Dis gaf me het eerste gebonden exemplaar en riep de recensenten op tijd en ruimte te maken voor Lichter dan ik: “Deze roman gaat niet alleen over het verleden maar ook over onze verhouding met de koloniale tijd, die ons nu meer bezig houdt dan ooit.” Ik kreeg naast de eer, een prachtige boekensteun in de vorm van het aapje dat in mijn boek voorkomt, kortom ik werd zeer gefêteerd!'
Wat betekent de Boekhandelsprijs voor je?
'Ongelooflijk veel. Mijn boek heeft niet één serieuze recensie gehad in een grote krant. Het is alleen besproken op weblogs en zo. Maar dankzij het enthousiasme van de boekverkopers is Lichter dan ik, na een langzame start toen het alleen in de Indische gemeenschap wat deed, toch al aan de negende druk toe. Boekverkopers zijn belangrijke ambassadeurs. Zij leggen het boek goed neer in hun winkel. Zij raden het hun klanten aan. En dan kan het zich als een olievlek verspreiden. Hoewel het boek ook op Bol.com goed is gerated [vijf sterren bij 34 beoordelingen, md.], bedenk ik nu. Maar dat juist zij mij een prijs geven, is heel bijzonder.'
Waar blijkt het enthousiasme van de boekhandel uit?
'Het boek lag bijvoorbeeld op veel plekken waar ik kwam in de top 10 van de boekhandel. Soms zelfs op 1. Ook als ik lezingen gaf, merkte ik aan de introductie dat het boek bij boekverkopers zelf echt een snaar had geraakt. En van de mensen in het publiek die het boek op dat moment al hadden gelezen, hadden veel van de boekverkoper gehoord dat het mogelijk iets voor hen was.'
De presentatie was op 4 september vorig jaar ook bij een boekhandel: Paagman.
'Dat was een idee van de uitgeverij: een boekhandel in Den Haag, vanwege de Indische gemeenschap natuurlijk. Het was een erg leuke avond. Er was een stel Javaanse hofdansers – in het boek komen die ook voor – en ik overhandigde het eerste exemplaar aan Reggie Baay. Zijn boek over de njai [de inlandse bijvrouw van Nederlandse kolonialen, md] was een belangrijke bron voor me tijdens het schrijven van Lichter dan ik. Ik wond me op dat er zo weinig bekend is over het lot van deze vrouwen en wilde ze daarom aan de vergetelheid ontrukken.'
En daarna trad je vaak op in boekhandels?
'Dat begon even langzaam als het boek, maar ik kreeg al vrij snel steeds meer uitnodigingen – ik denk omdat boekverkopers zoiets ook aan elkaar aanraden. Tot nu toe heb ik uitsluitend in boekhandels lezingen gegeven, maar in maart ga ik ook naar leesclubs, een bibliotheek, een museum. En nog meer boekhandels. Het wordt een drukke maand.'
Wat vertel je dan tijdens je lezing?
'Het is een roman waarvan je al snel een spoiler weggeeft. Dat vind ik zonde. Ik vertel daarom over mijn research en waarom ik vond dat dit niet zoals al mijn vorige boeken non-fictie kon zijn. Er is te weinig over Isah bekend, maar ik weet wel veel over de tijd waarin ze leefde. Zo kan ik toch vanuit háár perspectief Nederlands-Indië laten zien. En ik neem ook foto's van mijn familieleden mee, die in het boek voorkomen.'
Het is ook nog een prijs voor je eerste roman...
'Dat maakt het extra leuk. Ik heb heel veel soorten stukken en boeken geschreven, maar nooit een roman. Ik heb het altijd gewild, maar nooit gedurfd. Tot ik bij dit onderwerp dacht: dit ís een roman. Het is ook nog mijn eerste Indische onderwerp. Geweldig. Ik heb nooit iets in mijn leven gewonnen. Ja, de eerste prijs bij een tekenwedstrijd van de Tina. Ik ben nu 62, kun je nagaan hoe lang geleden dat is.'
Hoeveel exemplaren zijn er inmiddels verkocht van Lichter dan ik?
'Ongeveer vijftien- tot twintigduizend, e-boeken en luisterboeken niet meegerekend.'
En nu kan het doorgroeien naar honderdduizend?
'Ik zou daar niet tegen zijn. Om te beginnen komt er een gelimiteerde gebonden uitgave van 10.000 exemplaren en een landelijke advertentiecampagne voor het boek. Daardoor krijgt het opeens brede aandacht. Dus wie weet.'
Met welk deel van de prijs ben je het blijst: de gebonden uitgave of de advertentiecampagne?
'De gebonden uitgave. Dat is tenminste tastbaar. Ik vind het al bijzonder om een boekhandel binnen te lopen en dan mijn boek te zien liggen. En dan nu in een mooie uitvoering met daarop het woord "winnaar". Ik geloof dat ik iedere keer nog zal moeten bedenken dat dat echt waar is.'
Kom je veel in boekhandels?
'Jazeker. Vroeger ging ik altijd naar Linnaeus Boekhandel. Daar woonden we in de buurt. Na de verhuizing naar de Jordaan heb ik nog geen vaste boekhandel. Tot nu toe ging ik steeds naar De Dolfijn. Ik heb weleens gedacht: zal ik zeggen dat ik dat boek op die tafel heb geschreven? Nu de gebonden editie er is, is dat een mooi moment het ook echt te doen.'
Je gaat wel altijd naar fysieke boekhandels?
'Tegenwoordig wel. Ik ben in oktober bestraffend toegesproken door Gerda Aukes toen ik iemand in het buitenland een link voor mijn boek had gestuurd naar Bol.com. Zij had daarmee toch gelijk: iedereen moet gewoon naar de boekhandel. Dus sindsdien heb ik niets meer bij een internetboekhandel besteld. Daarvoor deed ik het regelmatig, ook omdat ik veel tweedehands boeken uit Amerika laat komen. En ik heb een e-reader. Dan is het heel fijn om midden in de nacht een boek te kunnen aanschaffen.'
(Eerder in uitgebreide vorm gepubliceerd op Boekblad.nl, 23 feb)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten