Blossom Books had voor het eerst een eigen stand op de Frankfurter Buchmesse. Ze hadden nog niet heel veel afspraken, maar eigenaar Myrthe Spiteri van de in young adult gespecialiseerde uitgeverij kijkt tevreden terug. Wel heeft ze zelf geboden op twee titels. Haar motto is immers: Geen beurs zonder bod.
Hoe was je week?
'Heel leuk. Hij stond natuurlijk in het teken van de Buchmesse. We kwamen dinsdag aan en gingen vrijdagmiddag terug. Het was aan de ene kant heel gewoon: de agenda stond vol afspraken en borrels. En tegelijk niet, omdat we voor het eerst een eigen stand hadden.'
Waarom heb je die genomen?
'We hebben steeds meer Nederlandse auteurs, en die willen we vertegenwoordigen naar het buitenland. Er is ook interesse voor. Op de Show up – een vakbeurs voor woonassecoires – kwam toevallig iemand van een Engelse uitgeverij langs, met interesse voor Werkboek voor een structuurjunkie. Met een eigen stand heb je dan een plek om te laten zien wat je hebt en om afspraken te plannen. We hebben gekozen voor een tafel in de Nederlandse collectieve stand: wie hier komt bij andere uitgeverijen, stuit ook op onze uitgaven. En omdat we hem delen met Uitgeverij Orlando en New Book Collective kunnen we de kosten delen.'
Heeft het een deal opgeleverd?
'Nee. Maar je moet ergens beginnen. We hadden nu acht afspraken om te verkopen, waarvan er drie niet op kwamen dagen. Een aantal wilde materiaal van Werkboek voor een structuurjunkie hebben, een paar vroegen om een Engelse vertaling van de eerste hoofdstukken van Tiny Fisschers Romeo & Julia. Vlak voor we vertrokken nog. Kwam er opeens een Indiase uitgever, die het boek zag staan. Nu er interesse voor is, ga ik die vertaling snel laten maken.'
De meeste afspraken stonden dus in het teken van kopen?
'Ja. Iedere dag van negen uur 's ochtends tot half zes 's middags hadden we elk half uur een afspraak. Woensdag had ik niet eens lunchpauze, maar dat hoort een beetje bij het Frankfurt-ritme. Wel vervelend, maar als je er toch bent, kan je maar beter ervoor zorgen dat je iedereen gesproken hebt. Het schijnt goed weer te zijn geweest afgelopen week, maar helaas heb ik geen zon gezien.'
Wat vond je de leukste afspraak?
'Die met onze scout, die we dit jaar voor het eerst hebben. Zij had woensdag een borrel georganiseerd voor al haar klanten. Zo kwam ik in contact met twee uitgevers – uit Spanje en Frankrijk – die zo'n overlappende smaak hebben dat we elkaar later op de beurs nog twee keer hebben gezien om te overleggen over titels. We hebben afgesproken contact te houden over bijvoorbeeld onze marketingplannen. Nee, ik zeg niet welke uitgeverijen, de concurrentie hoeft niet alles te weten.'
Waar was je naar op zoek?
'Dat is altijd de eerste vraag bij een afspraak. Voorgaande beurzen had ik wel een antwoord: literatuur, omdat ik al veel fantasy heb. Of andersom. Maar nu hebben we eigenlijk van alles wel wat, dus ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik vroeg gewoon om opvallende titels– zoiets. Het valt wel op dat het aanbod YA afneemt. In Engeland vooral, maar ook wel in Amerika. Iedereen had zich er volledig op gestort en nu verschuift de focus naar andere genres.'
Is dat lastig, omdat je minder keuze hebt?
‘Nou ja, het is ook wel weer handig, dan komen we tenminste niet thuis met honderden titels die we dan allemaal goed moeten bekijken. Er zijn toch nog genoeg mooie titels.’
Heb je ook een bod gedaan?
‘Ja! Sinds drie beurzen is het voor mij een gewoonte geworden dat ik een bod doe. Ik vind het leuk om op de beurs iets te kopen. Het voelt alsof je dan echt een reden had om er naartoe te komen. Natuurlijk kun je wel na afloop een bod per mail doen, maar het is veel leuker om dat te doen als je met een agent of uitgever praat. Het maakt je bod net wat specialer.'
En waar heb je op geboden?
'Dat kan ik nog niet zeggen. Voor een boek heb ik nog geen reactie op mijn bod gekregen. Van een ander boek ga ik er vanuit dat het rond is, maar moeten we toch eerst de laatste details – bijvoorbeeld uitgeefdatum, verwachte verkoopprijs – vastleggen en het contract tekenen. Ik schreef het bod met vulpen op een papiertje. Stijn de Vries van Marianne Schönbach vond het zo leuk dat ik old school een bod op papier uitbracht, dat hij er meteen mee naar de Engelse uitgever is gegaan om het te laten zien.'
Want dat doet niemand nog?
‘Niet dat ik weet. Ik moest denken aan uitgever Barry Cunningham van Chicken House. Hij droeg altijd een tweed pak en een hoedje. Hij noemt dat zijn trademark, dan herinneren mensen hem tenminste. Misschien is een bod op papier mijn trademark.'
Hou je je tijdens de beurs ook nog bezig met het gewone uitgeefwerk?
'Op kantoor zat nu alleen een stagiair. Ik heb haar een keer gebeld. Was er iets bijzonders? Niks, zei ze. En als ik een gaatje had, heb ik gelijk een deel van mijn mails verwerkt. En natuurlijk maken we een vlog over onze week om de band met de lezers vast te houden. Die komt aanstaande woensdag online.'
Moet je vandaag nog bijkomen?
'Ik ga zeker genieten van mijn vrije dag voordat morgen alle drukte weer begint. Omdat ik er toch een week uit ben geweest, is het toch extra druk op kantoor. Hopelijk is het weer vandaag nog goed genoeg om met mijn hondje te gaan wandelen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten