Drie weken geleden kwam uitgever en eigenaar Alexis Dragonetti van Ballon Media bij een tragisch ongeval om het leven. Woensdag maakten de andere twee aandeelhouders bekend dat adjunct-directeur Wim Verheije hem opvolgt aan het hoofd van de Vlaamse strip- en kinderboekenuitgeverij.
Hoe was je week?
'Redelijk tumultueus, net als de weken ervoor. Ik stond op het punt om, de volgende ochtend, op vakantie te gaan, toen ik zaterdagavond 25 mei hoorde dat Alexis was verongelukt. Ik heb mijn vakantie uiteraard meteen gecanceld. Ondertussen heb ik iedereen ingelicht, ook de collega's, en was ik ontzettend druk met de begrafenis van Alexis, die op 4 juni plaatsvond. Daar leef je eerst naar toe. Er moest van alles worden geregeld met de familie. Ik moest een toespraak schrijven. Enzovoorts. En dan ga je de dag erna weer aan het werk en komt er nog steeds zó veel op je af.'
Wat allemaal?
'Ballon Media is een lopende business. Er moeten betalingen worden gedaan. Beslissingen genomen worden. Je moet door met het programma: 220 boeken per jaar, dus ga maar na. En ondertussen moet je allerlei stukken uit Alexis' kantoor halen om uit te zoeken waar we precies staan. Ook zijn nalatenschap – hij was grootaandeelhouder – moet worden geregeld. De repercussies daarvan voor ons zijn nog onduidelij. En ondertussen blijven er steunbetuigingen en briefjes komen, die elke keer confronterend zijn. Het is fijn dat je daardoor even aan hem denkt, maar je realiseert je iedere keer ook weer hoe verschrikkelijk het is.'
Alexis was – kan ik uit eigen ervaringen zeggen – iemand die warme gevoelens opwekte.
'O, zeker. Hij was een gangmaker. Iemand met een verhaal, die dat kon uitleggen en zijn mensen mee nam. Hij was enorm inspirerend, wat wordt onderstreept door de stappen waarmee hij dit bedrijf echt verder heeft gebracht. En iedere keer als iemand het met een kaart of een mail laat weten, is het goed om te merken hoezeer dat gevoel wordt gedeeld. De honderden en honderden bloemstukken, kaarten en brieven die we hebben gekregen, bewijzen stuk voor stuk hoezeer hij zal worden gemist. En niet alleen van al onze relaties in Vlaanderen en Nederland. Wij hebben als vertegenwoordiger van alle belangrijke Franstalige stripuitgevers en als exporteur naar talloze landen veel relaties in het buitenland. Ook die kropen allemaal in de pen.'
Lag het voor de hand dat jij hem zou opvolgen?
'Ik heb inmiddels bijna zes jaar als de rechterhand van Alexis gewerkt. Toen mij enkele dagen na het ongeval werd gevraagd om in zijn voetsporen te treden, heb ik direct ja gezegd. Ik ben 61 jaar. Ik had eigenlijk het idee: ik doe dit nog zo'n anderhalf jaar, dan stap ik eruit. Maar ik heb na al die jaren zo geïdentificeerd met Ballon Media en met Alexis – zoals vanzelf gebeurd als je ergens graag werkt – dat ik onmogelijk kan zeggen: ik laat het schip stuurloos achter. De kaarten liggen anders, dus daar pas ik mijn toekomstperspectief op aan. Dat is dan niet anders. Ik ga samen met het team Alexis dromen, ideeën en wensen proberen te realiseren.'
Is het wel mogelijk hem op te volgen?
'Ik lijk natuurlijk niet op hem. En het is nooit slim je voorganger te imiteren. Maar hij had wel de dagelijkse leiding van Ballon Media in feite al aan mij overgedragen. Hij was overwoekerd geraakt door het werk – ook met dingen buiten het bedrijf: bij Boek.be en de Boekenbeurs, en met allerlei privédingen – dat hij intern afstand had genomen. Zo opereerde ik eigenlijk al als CEO. In de tussentijd sprak ik hem zeker een keer per week uitgebreid, waarin we praten over het bedrijf, de leescultuur, de boekenmarkt, maar ook over het leven zelf. Het waren soms heel filosofische gesprekken. Daardoor heb ik ook een beeld van waar hij met het bedrijf naartoe wilde.'
Zijn dromen stonden niet op papier in zoiets als een meerjarenplan?
'Die zaten grotendeels in zijn hoofd, ja. Toch heb ik door die gesprekken een goed idee van welke kant het op moet. En er is bijvoorbeeld wel een expansieplan voor de export, dat we nu gewoon gaan uitrollen.'
Werd je de afgelopen week gefeliciteerd met je nieuwe functie?
'Jawel. Maar het is natuurlijk heel dubbel. Mensen vertelden me daarom soms: ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Dat vind ik prima. Want als je dát zegt, heb je toch iets gezegd, wat oprecht uiting geeft aan je gevoelens. Sommigen zeiden ook: voor jou is het een mooie kans. En dat is ook waar. Het is alleen geen kans die ik had gewild of waar ik behoefte aan had.'
Wat voor effect heeft het ongeval op het team gehad?
'Dat heeft ons dichterbij elkaar gebracht. Het is erg om te zeggen, maar dat gebeurt vaak op kritieke momenten. In momenten van collectieve rouw, na rampen, oorlogen maar ook een plotseling overlijden, voel je de onderlinge cohesie het sterkst. Daarom heb ik direct na Alexis' overlijden ook aan Philippe Moorkens – samen met het Franse concern Média-Participations de andere twee aandeelhouders van Ballon Media – gevraagd of hij de maandag erop naar ons kantoor in Antwerpen kon komen. Dat heeft hij gedaan, wat zorgde voor een heel ontroerend moment van samenzijn.'
Hoe merk je die sterkere band in de afgelopen weken? Werd er extra veel overgewerkt?
'Zo precies kan ik dat niet zeggen. Er is, ondanks de omstandigheden, niet één boek te laat verschenen. Dat wel. Maar ik merk het vooral aan de mate van betrokkenheid bij elkaar en bij het bedrijf. Want waarom werk je? Natuurlijk: om je brood te verdienen. Maar zeker bij sterke bedrijven die goed presteren doe je het ook om met elkaar iets voor elkaar te krijgen. Daar geloof ik heel erg in. Dat zag je bij Ballon Media altijd al aan het geringe verloop. In bedrijven met grote onderlinge concurrentie zoeken mensen juist snel andere horizonten op. En dat zag je de afgelopen weken aan hoe we met elkaar verder willen gaan.'
(Eerder gepubliceerd op Boekblad.nl, 16 jun)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten