Julian Barnes, SalmanRushdie, Ian McEwan en nog tachtig Britse schrijvers – allemaal protesteerden
ze woensdag tegen een verbod op het ontvangen van boeken door gevangenen.
Britse gevangen mogen al sinds november geen pakjes meer
ontvangen. Behalve boeken gaat het om spullen als tijdschriften,
verjaardagskaarten, sokken en ondergoed. De regering wil met deze maatregel
gevangen stimuleren om beter gedrag te vertonen. Dat de regels pas deze week
tot een storm van protest leidde, kwam door een online column die Frances
Cook, directeur van een organisatie voor hervorming van het strafsysteem,
zondag jongstleden aan de kwestie besteedde.
De schrijvers laten in een open brief aan de
conservatieve minister van Justitie Chris Grayling weten dat zij begrijpen dat
gevangen prikkels nodig hebben om zich beter te gedragen. Maar: educatie en
lezen horen niet bij zo'n beleid. 'Boeken zijn van vitaal belang achter de
tralies, een manier om de geest te voeden en de vele uren in de cel te vullen.
Zeker in een omgeving zonder internet en beperkte toegang tot bibliotheken zijn
boeken nog belangrijker.'
Volgens de Britse regering behouden gevangen via
gevangenisbibliotheken wel degelijk toegang tot boeken. Zij mogen er maximaal
twaalf tegelijk in hun cel hebben. Als zij zich goed gedragen kunnen zij de
beschikking over een groter deel van hun inkomen, waarmee ze indien gewenst
boeken kunnen kopen. Frances Cook zei daarop dat de regering ook bezuinigt op
bibliotheken. Juist gevangenisbibliotheken worden daardoor getroffen. Daarbij
is het inkomen van gevangen zo laag (10 tot 13,50 pond per week) dat het niet
realistisch is te denken dat zij daar boeken van kopen.
'Het is niet ongebruikelijk dat gevangen doordeweeks tot
twintig uur per dag in hun cel zitten', aldus Cook. 'In het weekend is het
zelfs niet ongebruikelijk als ze van vrijdag na de lunch tot maandagochtend
onafgebroken opgesloten zitten. In zulke omstandigheden kunnen kleine dingen,
zoals het lezen van een boek, een verschil maken. Hoewel velen geen boek willen
lezen gedurende deze eindeloze uren, heb ik in de gevangenis veel jongens
ontmoet die gretig lezen.'
Veel schrijvers vielen haar bij. Thrillerschrijver Ian
Rankin zei: 'Van bezoeken aan gevangenissen en praten met gevangen weet ik hoe
belangrijk boeken zijn voor het bestrijden van laaggeletterdheid en het in
contact brengen van gevangenen met de samenleving.' Mary Beard, auteur van
diverse werken over de klassieke oudheid, vond het 'gek' om het te verbieden om
boeken aan gevangen te sturen. 'Boeken voeden op en zorgen voor herintegratie.'
Quick Reads, een organisatie die boeken in makkelijk Engels
voor laaggeletterden maakt, wees er in het Britse vakblad The Bookseller op dat 'de helft van de gevangenen slechte
taalvaardigheden heeft. Als zij meer vaardigheden verwerven, is de kans veel
kleiner dat zij recidiveren. Veel ex-gevangen hebben gerapporteerd dat zij in
de gevangenis zijn begonnen met lezen en dat het een positieve impact heeft op
hun levens. Boeken zijn ook een belangrijke manier om te communiceren met
familie.'
(Eerder gepubliceerd op Knack.be, 27 mrt 2014)
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten