'Zoals te zien is in een met de hand geschreven vroege versie van de bundel (…) was de slotregel [van Ida Gerhardts gedicht Psychè] oorspronkelijk niet voorzien van een afsluitende punt. Zo wilde zij de eindeloosheid van het luchtruim en van de vrijheid van vlinder en ziel aanschouwelijk maken. Maar omdat in de drukproeven steeds opnieuw een punt aan de regel werd toegevoegd door een zetter die op de automatische piloot handelde of dacht dat hij een fout moest herstellen, zag Ida zich genoodzaakt af te zien van dit open einde.'
(Uit: Mieke Koenen, Dwars tegen de keer. Het leven van Ida Gerhardt, Athenaeum-Polak & Van Gennep, 2014)
Zou een dergelijke opgedrongen fout in het digitale tijdperk nog mogelijk zijn?
Meer naar aanleiding van de Gerhardt-biografie: hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten