Robin van Persie: de literair relevantste voetballer van het moment

Wat is dat toch met Robin van Persie? Je komt zelden een voetballer tegen in de literatuur, of het moeten herinneringen zijn aan helden van weleer zoals Johan Cruijff, Ruud Gullit of Marco van Basten (ik herinner me een fraai verhaal van Sander Kollaard over de Russische voetbalkeeper die Van Bastens wondergoal in de EK-finale van 1988 tegen kreeg). Maar Van Persie ben ik nu al twee keer tegengekomen.
Eerst, natuurlijk, in Tonio. A.F.Th. van der Heijden beschrijft daarin hoe hij een jonge en recalcitrante Van Persie op de camping eindeloos met de bal ziet oefenen. Later maakt Van Persie deel uit van het voetbalteam dat na het WK van 2010 wordt gehuldigd in Amsterdam, terwijl de schrijver en zijn vrouw van de immense drukte in de stad gebruik maken om anoniem voor het eerst de plek te kunnen bezoeken waar hun zoon is omgekomen.
En nu kom ik hem tegen in de bundel Sta op en leef, vader van Said El Haji. Nou ja, indirect dan. De schrijver herinnert zich hoe hij na zijn debuutroman uit 2000 werd belaagd door Nederlanders van Marokkaanse origine, die hem verweten de islam door het slijk te hebben gehaald. Ook door een bijzonder felle scholiere genaamd Bouchra. Jawel: tegenwoordig de vrouw van Van Persie, wier levensstijl een stuk westerser is geworden.

Zie ook:
- Bauke Mollema, de nieuwe kampioen van leesbevorderaars