Interview Aaf Brandt Corstius: na alle verleidingen van uitgeverijen koos ze voor Meulenhoff (Boekblad)

Hoe ervaren schrijvers de boekhandels, uitgevers en boekenvakorganisaties waar ze mee samenwerken? Aaf Brandt Corstius sloot na jaren stilte een three book deal met uitgeverij Meulenhoff. Ze werd de afgelopen jaren wel door talloze uitgevers benaderd met concrete ideeën.

Waarom tekent u voor maar liefst drie boeken in een keer? Hoogst ongebruikelijk in Nederland.

'Ik wist niet dat dat ongebruikelijk was, eigenlijk. Ik had drie boeken in mijn hoofd die ik wilde maken. Een over veertig worden die ik snel moest gaan samenstellen, want ik ben alweer bijna 42. Een boek over mijn moeder drong zich meer zelf aan mij op, en dan wilde ik er ook gauw mee aan de slag. En toen bedacht ik ook nog een kleiner boekje over kamperen. Dus ach, waarom niet meteen dan voor alle drie afspreken? Ik had ook al zes jaar geen boek uitgebracht, dus er mocht wel weer eens iets gebeuren.'

Naar welke van de drie kijkt u het meest uit om te schrijven?

'Het boek over mijn moeder, omdat ik het nieuwsgierigst ben naar haar verhaal – ik interview momenteel vriendinnen van haar. Ze overleed toen ik zes jaar was en ik weet, blijkt nu ook al, erg weinig van haar.'

Welke is het moeilijkst om te schrijven?

'Ook het boek over mijn moeder. Omdat ik moet bepalen wat interessant is voor mij en wat interessant is voor een lezerspubliek – dat zijn twee verschillende dingen. Omdat het heel persoonlijk is, omdat ik de structuur nog niet helemaal voor me zie, en omdat het af en toe best verdrietig en confronterend is.'

Waarom schreef u na enkele succesvolle titels als Het jaar dat ik dertig werd en Het handboek voor de moderne vrouw zo lang geen boeken?

'Het was vooral een kwestie van te druk zijn met andere dingen: vijf columns (minstens) per week, een heleboel ander werk zoals de toneelstukken en tv-dingen, twee kleine kinderen die nog veel thuis waren, daar werd ik door opgeslokt. En dat vond ik ook prima, overigens.'

Hoe verhoudt het schrijven van columns zich tot het schrijven van boeken?

'Ik heb eigenlijk nog maar weinig boeken echt van a tot z geschreven, het zijn vooral columnbundels die ik heb gemaakt. Dus dan is het meer samenstellen en minder schrijven. Het Handboek voor de moderne vrouw heb ik geschreven, samen met Machteld van Gelder, en dat is gewoon een heleboel werk. En je gaat er daarna ook de boer mee op, er kwam nog een theatervoorstelling uit voort – het brengt soms een hoop met zich mee, en dat doet een column niet. Maar een column is weer een bijna dagelijks podium, dus dat brengt zijn eigen werk en leuke gevolgen met zich mee. Alleen minder direct merkbaar.'

Wat doet u liever?

'Ik vind het eigenlijk twee onvergelijkbare entiteiten. Ook omdat de boeken die ik heb gemaakt nogal divers zijn van aard. Maar ik zou liever de rest van mijn leven columns schrijven dan columnbundels samenstellen, haha.'

Wat wordt het best betaald? Columns ongetwijfeld. Is dat dan terecht?

'Dat kun je niet echt zeggen, het ligt er maar net aan hoe goed een boek verkoopt. Over het algemeen kan ik leven van mijn columns, en niet van mijn boeken. Maar als ik ineens een miljoen boeken verkoop (keep hope alive) kan ik daar weer beter van leven. Of ik het terecht vind: ja. Als je boek goed loopt, krijg je goed betaald. Dat lijkt me logisch.'

Wat is het verschil tussen je eigen naam in de krant zien staan en je eigen naam in de boekhandel tegenkomen?

'Ik vind dat allebei even leuk.'

Werd u de afgelopen jaren veel benaderd door uitgevers? Hadden ze concrete ideeën voor u?

'Ja, best vaak. Vaak voor projecten als een boek over familiedingen, of een boek over vrouwendingen. Boeken over knutselen, een kinderboek. Allemaal leuk, maar gewoon erg veel werk, en ik moet, dat weet ik van mezelf, vooral aan dingen beginnen die ik zelf verzin. Dan kan ik er de benodigde pit en energie voor opbrengen.'

Waarom bent u uiteindelijk met Meulenhoff in zee gegaan? U hebt eerder gepubliceerd bij Arena, dat is opgegaan in Meulenhoff, maar ook bij Podium.

'Maaike Le Noble van Meulenhoff – toen Arena – gaf mijn boek Het jaar dat ik dertig werd uit, en toen ik bijna veertig werd, benaderde ze mij opnieuw om een boek over veertig worden te schrijven. Dat vond ik een goed idee, en ze kwam er nog een paar keer op terug. Ik vond het altijd leuk om met haar te werken, en nu ook met Paloma Sanchez, de uitgever bij Meulenhoff. Dus ik besloot dat veertigboek te gaan maken bij Maaike en Paloma. En dan ook meteen die andere twee titels bij Meulenhoff te doen. Zij waren daar heel enthousiast over. Dus dan ben ik het ook.'

(Eerder gepubliceerd op Boekblad.nl, 18 jan)