De regiekamer van de literatuur van Frank de Glas is een analyse van het algemeen fonds van uitgeverij J.M. Meulenhoff in de jaren 1903-2000. In die periode verschenen 46 titels in de categorie oorspronkelijke Nederlandstalige fictie die 11 drukken of meer haalden. Hoewel? In de lijst staat de 15e druk van Een zwerver verliefd van Arthur van Schendel uit 1976 én de 16e druk uit 1979. Het waren er dus 45. En als de pagina omslaat, staan alle succestitels gerangschikt op auteur. Dan blijkt er in 1987 nog een 17e druk te zijn verschenen.
Hoe kun je een fondsanalyse dan serieus nemen? De regiekamer van de literatuur staat vol slordigheidjes en inconsequenties. Dat kun je nog afdoen als onverzorgde eindredactie – mogelijk heeft uitgeverij Walburg Pers die zelfs wegbezuinigd. Maar als de dataset te vluchtig wordt geïnterpreteerd, kun je op geen enkele conclusie vertrouwen. Misschien zijn er van Jan Wolkers wel meer boeken verschenen? Wellicht heeft De Glas bestsellers over het hoofd gezien? En heeft hij elders mogelijk iets dubbel geteld?
Zo’n fout als beschreven in de eerste alinea is fataal voor de geloofwaardigheid van deze studie, die toch al wordt ontsierd door de neiging van De Glas om conclusies te trekken waarvan je je afvraagt waarop die zijn gebaseerd.
Meer over fouten in boeken:
- De schuer van K. Schippers
- Rascha Peper, Zwartwaterkoorts
- Mondriaan is niet zo moeilijk te vinden
Meer over fouten in boeken:
- De schuer van K. Schippers
- Rascha Peper, Zwartwaterkoorts
- Mondriaan is niet zo moeilijk te vinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten