Je
levensverhaal laten opschrijven kon al langer. Rutger Bruining wilde dat groter
en professioneler aanpakken. Met Story Terrace hoopt hij iedere Nederlander
ervan te overtuigen dat het verhaal van je leven vastleggen een onlosmakelijk
onderdeel van het leven is.
Een aftandse
ruimte boven een autoverhuurbedrijf in Amsterdam-West waar de afgelopen
decennia weinig meer aan lijkt te zijn gedaan dan af en toe schoonmaken. Het
handvol bureautjes dat Rutger Bruining (36) hier huurt, ten midden van tal van
andere kleine bedrijfjes, zijn wel wat anders dan de blinkende kantoren waar
hij tot voor kort verkeerde als investment director van Arle/Candover Partners.
Maar je hebt een goed idee dat je ten gelde wil maken of niet.
'Ik heb
altijd een fascinatie voor geschiedenis gehad,' vertelt Bruining aan de enorme
houten tafel in het midden van de open ruimte. 'De geschiedenis van individuen:
ik heb veel tijd met mijn grootvader doorgebracht, die goed kon vertellen –
over de oorlog toen hij een verzetsgroep in Zeeland leidde, zijn tijd als
huisarts op Aruba. Maar ook de grote geschiedenis over de Tweede Wereldoorlog
of het leven in het Oostblok.'
Hij wilde
graag iets met die persoonlijke en historische verhalen doen. Hoe kun je ervoor
zorgen dat die behouden blijven? Dat ze niet, in zijn eigen geval met de dood
van zijn grootvader, zomaar verdwijnen?
Aanvankelijk
zocht Bruining het in de richting van 'iets met film'. Het werden boeken. Dat
besluit nam hij toen hij zich realiseerde dat de digitale techniek betaalbaar
printen in lage oplages vanaf één exemplaar mogelijk maakt én hoeveel mensen
zich als freelance auteur aanbieden. Opeens zag hij voor zich hoe hij tegen
gunstige tarieven met een geautomatiseerde werkwijze in opdracht geschreven
levensverhalen kon aanbieden.
'Achteraf klinkt
het logisch: natuurlijk zijn er veel schrijvers, waardoor je klanten de keuze
kan geven uit een grote groep auteurs. Maar voor mij was het echt een nieuw
inzicht. Ik had nooit eerder te maken gehad met het boekenvak.'
Zo ontstond
Story Terrace. Het bedrijf legt persoonlijke verhalen vast in boeken. In het
standaardpakket à 1500 euro krijgt de klant een interview van twee tot drie
uur, vier exemplaren van een circa vijftig pagina's tellend boek (met de helft
tekst en maximaal twintig foto's). Voor een meerprijs levert Story Terrace
langere boeken. Op aanvraag zijn speciale wensen mogelijk.
'Ik heb
altijd willen ondernemen', zegt Bruining. 'Maar je moet dan wel iets bedenken
wat je beter of anders kan doen of wat er nog niet is. Levensverhalen laten
opschrijven, dat lag me aan het hart én dat was er nog niet. Toen ik het
bedacht niet, in ieder geval. Ik heb in Engeland, Amerika en Nederland gezocht
op internet. Ik vond twee kleine bedrijfjes van acht man en een paar
eenpitters. Niemand pakte het zo groots en professioneel aan als mij voor ogen
stond.'
Officieel
werd het bedrijf op 4 november gelanceerd. Maar feitelijk bestaat het al een
jaar. 'Vorig jaar met kerst sprak ik met iemand over het bedrijf dat ik
opzette. "Goh, wat kost het dan, een levensverhaal opschrijven?"
vroeg hij. Dat was ik aan het onderzoeken. "Nee," zei hij, "ik
vraag het nu: wat vraag je ervoor? Noem een bedrag." Dus dat deed ik.
Waarop hij reageerde: "oké, dan wil ik een boek voor mijn vader. Kun je
dan en dan leveren?" Toen had ik opeens mijn eerste klant.'
Inmiddels is
het aantal klanten opgelopen tot twintig, onder wie de oud-president van De
Nederlandsche Bank Nout Wellink die Bruining – zoals de meeste klanten tot nu
toe – uit zijn netwerk kent. Uiteindelijk moeten het er duizenden per jaar
worden – een realistisch aantal, vindt Bruining, als je bedenkt dat er
jaarlijks 200.000 Nederlanders zestig worden. Er zijn er 'minder dan duizend'
per jaar nodig om break-even te draaien.
Het onderzoek
waar hij toen nog mee bezig was, richtte zich voornamelijk op het vinden van de
juiste balans. 'Je kunt prijzen van printers opvragen. Je kunt uitzoeken
hoeveel een auteur ongeveer kost – mijn vriendin, die als consultant werkt,
heeft dat gedaan toen ze tussen twee opdrachten zat. Maar wat moet de lengte
van het boek zijn dat het inhoudelijk toch interessant genoeg is? Hoe kleiner
het boek is, hoe goedkoper natuurlijk. Uiteindelijk kwam ik uit op zo'n 5500
woorden.'
Het proces
zelf is zo veel mogelijk gestandaardiseerd. Iedere klant krijgt een notitieboekje
en een vragenlijst, om zich zo goed mogelijk voor te bereiden op wat hij wil
vertellen tijdens het interview. De auteur neemt een dag na ontvangst van het
welkomstpakket contact op om kennis te maken, het proces toe te lichten en een
afspraak te maken. Tussentijds houden zij contact, zodat de klant bij het
interview niet het gevoel heeft met een totale vreemde te moeten praten.
Ook de
vormgeving van Grade Design, de opmaak in de Filipijnen en de productie door
Peecho – een Amsterdamse intermediair tussen websites en printers over de hele
wereld – is voor ieder boek hetzelfde.
Eens in de
twee weken zit Bruining een dag of drie, vier boven het autoverhuurbedrijf. De
rest van de tijd is hij in Londen, waar hij mede vanwege zijn vriendin is
blijven wonen. 'Ik werk zeker wel meer dan fulltime aan Story Terrace. Je kunt
ook veel overleggen met Skype', zegt hij. Het stelt hem ook in staat tegelijk
de veel grotere Engelse markt te bewerken. 'Heel mooi is ook dat als je in het
Engels werkt, je aanvragen krijgt uit landen als Zambia en Jordanië.'
Zijn
voornaamste aandacht gaat, naast het begeleiden van klanten, uit naar het
uitbouwen van het netwerk aan auteurs. Iedere potentiële schrijver van wie
managing editor Rosanne van Asperen de Boer – een van de vier werknemers van
Story Terrace – de kwaliteit voldoende acht, wil Bruining zelf spreken. Zo kan
hij de juiste auteur bij de juiste klant krijgen. 'De klik tussen klant en
schrijver is cruciaal', vindt hij.
Een stuk of
twintig auteurs heeft hij nu. Allemaal zijn deze freelance journalisten via via
bij Story Terrace gekomen. Ze hebben – zoals Eveline Vreeburg – een boek of
– zoals Persis Bekkering – voor landelijke media geschreven. ‘Dat geldt
als een soort keurmerk dat ze echt lange verhalen over mensen mooi kunnen
opschrijven. De meeste komen wel uit Amsterdam. We proberen nu in alle regio's
schrijvers te vinden.' Hoeveel de auteurs per boek krijgen, wil Bruining niet
kwijt.
Daarnaast is
de marketing belangrijk. 'We hebben Adwords ingekocht. Wie op "biografie
schrijven" zoekt, komt bij ons uit. Maar een grote campagne werkt niet
echt voor ons. Mensen moeten zien wat wij doen. Onze klanten moeten daarom zo
tevreden zijn dat ze ambassadeurs worden. En laatst waren we op een evenement
in het Stadsarchief in Amsterdam: mensen konden een kwartier met een schrijver
praten, die dan na drie kwartier een stuk had gemaakt.'
Wie Story
Terrace eenmaal kent, hoopt Bruining aan het bedrijf te binden. Story Terrace
maakt daarom eigen content: lange artikelen van duizend woorden of
fototijdslijnen over historische onderwerpen die in de actualiteit zijn. 150
jaar Heineken of 25 jaar de val van de Muur. 'Het idee is mensen ons volgen –
dat kan ook via Facebook – zodat als ze over twee jaar hun verhaal willen laten
opschrijven, ze nog steeds weten dat dat kan en dat dat bij ons kan.'
Story Terrace
richt zich daarbij op een zo breed mogelijk publiek. 'De bedrijven die iets
soortgelijks aanbieden, mikken met hun communicatie op oude mensen. Ik wil ook
dertigers tot en met vijftigers bereiken. Zodat zij een boek cadeau kunnen
geven – aan hun ouders, maar in feite ook aan zichzelf als zij daarna het
verhaal van hun ouders kunnen lezen. Een klant die dat heeft gedaan zei me ook
dat hij naar aanleiding van het boek heel mooie gesprekken had met zijn vader.'
Ook plant
Story Terrace eenmalig een uitgave van een BN'er – de naam noemt Bruining nog
niet – om het grote publiek tenminste iets
te kunnen laten zien. 'Onze producten zijn in principe privé.' In het boek vertelt
de BN'er, die Bruining toevallig leerde kennen, over zijn vriendschap met een
voormalig Afrikaans asielzoeker. De opbrengst gaat naar een school voor meisjes
die de man in zijn land van herkomst heeft gesticht.
Het is de
bedoeling zo'n actie hooguit een keer per jaar te herhalen. Regulier uitgeven
is niet de business van Story Terrace. Mensen een platform bieden om hun boek
in eigen beheer uit te geven evenmin. Bruining wil zich beperken tot het
opschrijven van levensverhalen. Al kun je dat breed interpreteren: Story
Terrace wil voor bedrijven verhalen van personeelsleden optekenen. Maar dat
moet voldoende inkomsten kunnen inleveren om ooit – waarom niet? – naar
een blinkend kantoor te verhuizen. (Eerder gepubliceerd in Boekblad Magazine, nr. 12, 2015)
Dit is een vervolg op dit nieuwsbericht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten