Bij het in ontvangst nemen van het eerste exemplaar van 'De bekentenissen van Petrus' van Jeroen Windmeijer

Dit verhaal, die ik zondagmiddag alleen in steekwoorden op een kladje had genoteerd, sprak ik gisteren uit bij de presentatie van De bekentenissen van Petrus van Jeroen Windmeijer. Mij was de eer gegund om in boekhandel De Kler het eerste exemplaar van zijn debuut, een literaire thriller in de stijl van Dan Brown, in ontvangst te nemen.

"Leiden kent vele tradities rond 3 oktober. De optocht, het uitdelen van haring en wittebrood, het reveille, de herdenkingsdienst in de Pieterskerk, het groot lunapark – een mooie negentiende-eeuwse omschrijving voor kermis. Toch ontbreekt er een traditie: een speciaal geschreven boek, waarvan het verhaal zich afspeelt tegen de achtergrond van Leidens eigen nationale feestdag.

Dat is helemaal geen uitzonderlijk idee. Nijmegen kent al sinds 2008 de vierdaagsethriller. Dit jaar verschijnt bij de lokale uitgeverij Logikos al het achtste boek in een reeks spannende verhalen die de vierdaagse en de stad als decor hebben. Hoewel? Achtste? Sinds 2013 verschijnen er ieder jaar zelfs twee vierdaagsethrillers omdat de initiatiefnemers ruzie hebben gekregen en ieder voor zich de reeks voortzet. Maar dat is een ander verhaal. Een thriller op zich.

Het lijkt mij, als boekenliefhebber en bewoner van de prachtige Sleutelstad, in ieder geval een uitstekend idee als iemand in Leiden deze traditie overneemt. De lokale uitgeverij Primavera Pers? Met De bekentenissen van Petrus – waarvan ik vorige week al een drukproef mocht lezen – hebben ze al het perfecte eerste deel van deze nieuwe traditie in hun fonds.

Dat het debuut van Jeroen Windmeijer zich in Leiden afspeelt is een van de leukste aspecten van zijn boek. Vanaf het eerste begin kun je de tocht van Peter en Judith, de twee hoofdpersonen, door de overvolle stad helemaal volgen. Het begint op de faculteit van archeologie. Daarna reist het duo naar de opgravingen in Roomburg, waar een bijzonder kistje is gevonden, dat de potentie heeft om de geschiedenis van de rooms-katholieke kerk op zijn kop te zetten.

En zo gaat het verder. De Boerhaavelaan. Het AZL – zoals het LUMC nog heette in 1996, het jaar waarin het boek zich afspeelt. En dan het centrum in: naar De Burcht, de Koornbrug, de Pieterskerk, de Hortus en dan weer naar Roomburg. De auteur beschrijft het allemaal minutieus.

Mooi is ook hoe hij het feestgewoel en de allengs grotere dronkenschap van de feestvierders een logische plaats geeft in het verhaal. Een keer slaagt Judith erin haar belager – lid van de geheime orde die achter hen aan zit – van zich af te schudden door te doen alsof hij een ex is die haar lastig blijft vallen. Omstanders grijpen onmiddellijk in.

Er valt nog veel meer lof over dit boek te zingen. Over de vaart waarmee het is geschreven, bijvoorbeeld. De vakkundig opgebouwde spanning: ieder hoofdstuk eindigt met een cliffhanger. De ingenieuze wijze waarop de Leidse en Bijbelse geschiedenis in elkaar is vervlochten. De intrigerende theorieën over de eerste christenen en het ontstaan van de kerk. Of de natuurlijk manier waarop de auteur twee verschillende manieren om te geloven tegenover elkaar zet, waardoor je zijn boek ook op een heel ander niveau kunt lezen.

Maar ik wil niet te veel verklappen. En het is natuurlijk veel beter als u het boek nu zelf aanschaft, het de auteur laat signeren, en u uzelf overtuigt van de kwaliteiten van De bekentenissen van Petrus.
Ook ik zal, nu ik het boek in zijn uiteindelijke vorm bezit, het boek herlezen. Ik zal daarbij op één ding scherp letten. In de drukproef kwam ik tegen: 'Leids ontzet' in plaats van 'Leidens ontzet'. Dat zal hopelijk verbeterd zijn. Als De bekentenissen van Petrus inderdaad het begin van een lange traditie van 3 oktoberthrillers wordt, kan het onmogelijk deze blunder bevatten."

Zie ook:

- Literatuur als citymarketing

En ander Leidse boekennieuws:

- Leiden exporteert muurgedichten naar Parijs

- Nieuwe Leidse boekhandel Babooka