Interview Bjorn Van den Eynde – succesvol jeugdauteur op de Boekenbeurs (Boekblad)

De jeugdboekenauteur Bjorn Van den Eynde (1984) verkocht op de Boekenbeurs in Antwerpen in de eerste week zo'n zeshonderd exemplaren van zijn laatste boek: Team Mortis 7 – De spiegelmoorden. Hij doet er dan ook veel moeite voor. Hij is maar liefst 56 uur aanwezig, verdeeld over tien dagen, om te signeren.

Bijna zeshonderd exemplaren na acht dagen Boekenbeurs. Hoe kan dat?

'Het is het zevende deel van een serie young adult-spionagethrillers. Ik timmer al jaren aan de weg, sinds het eerste deel in 2012 verscheen, en ik zie elk jaar lezers terugkomen. En elk jaar komen er een paar lezers bij die zijn gevallen voor de characters, die hen aan de reeks doet kleven.'

Is het succes van 'Team Mortis' ook te danken aan de Boekenbeurs zelf?

'Dat denk ik wel. Toen mijn eerste boek uitkwam, was ik een onbekende. Ik had tv-schrijfwerk gedaan, maar daar bouw je geen naam mee op bij het grote publiek. Toch verkocht ik in 2012 al zo'n drie-, vierhonderd boeken. Dat was echt een jumpstart, die ik te danken heb aan het feit dat ik daar lijfelijk aanwezig was, praatjes maakte, ideeën wisselden met lezers. In de boekhandel ligt een boek er als een dood voorwerp. In het beste geval kan een cover een lezer nog triggeren, maar als je nog geen bestsellerauteur bent ligt je boek ook niet op de tafel met bestsellers. Op de Boekenbeurs bouw je daarentegen zelf een band met lezers op. Met sociale media kan dat tegenwoordig ook, maar dat is niet hetzelfde als wanneer je lezers je bij wijze van spreken kunnen aanraken.'

Een signeersessie in een boekhandel heeft niet hetzelfde effect?

'Nee. Ik doe voorafgaand aan de Boekenbeurs altijd een paar signeerdagen in Standaard Boekhandel. Dat was dit jaar eigenlijk pas echt succesvol, toen er steeds enkele tientallen lezers speciaal voor mij langskwamen. In het begin waren het er maar drie of vier – en dan weet ik dat er collega's zijn die zelfs geen enkel boek verkopen tijdens een signeersessie. Een boekhandel trekt in vergelijking een kleiner publiek. De Boekenbeurs bundelt het publiek. Het is daar een groot circus waar tientallen auteurs zijn. Toch blijf ik naar boekhandels gaan. Ik vind het belangrijk ook daar lezers te ontmoeten. En de boekhandelaar is altijd blij dat je er bent.'

Is het ontbreken van een Boekenbeurs ook de reden dat je in Nederland nog weinig naam hebt gemaakt?

'Voor een deel, ja. Naamsbekendheid is alles. Zonder kopen zeker grote boekhandelsketens je werk niet in. De Boekenbeurs heeft me hier geholpen naamsbekendheid op te bouwen. Ik heb wel een paar Nederlandse lezers, van wie ik ook reacties krijg. Ik denk daarom dat er geen culturele verschillen zijn die verhinderen dat mijn werk in Nederland kan aanslaan. Aan de andere kant: veel thrillerauteurs zijn bij ons enorm populair met toch universele verhalen, terwijl zij ook moeite hebben Nederland binnen te komen. We zullen zien. Met Baeckens Books zinnen we op een manier om mijn boeken in Nederland opnieuw te lanceren.'

Ben je dit jaar de meest signerende auteur?

'Dat zal niet veel schelen. Ik probeer zoals ieder jaar alle weekenden en vakantiedagen te komen, zo mogelijk de hele dag. Alleen komende donderdag en vrijdag sla ik over. Ik voel me ook verantwoordelijk voor mijn lezers. Als zij naar de Boekenbeurs komen, hopen ze mij daar te zien. Dan kan ik er niet een dag niet zijn.'

Hoe houd je dat vol?

'Als je er twee uur zit en je signeert maar een paar boeken, is het plezier er snel af. Maar ik heb het geluk dat ik een vrij breed publiek heb. En: een jeugdauteur ben. Het jeugdpubliek hecht meer waarde aan een handtekening in hun boek. Ze zijn net iets enthousiaster. Als ik 's ochtends om elf uur kom staat er al een kleine rij. Ik kan gelijk beginnen, neem voor iedereen de tijd, doe het in een rustig tempo en als ik dan op mijn horloge kijk, is het plots drie uur, half vier. Op drukke dagen zelfs vier uur, half vijf.'

Wordt je daarbij goed begeleid door je uitgeverij: Baeckens Books?

'Zeker. Ik kon destijds bij een aantal uitgeverijen terecht. Ik koos voor Baeckens omdat het een familiebedrijf is: grootvader is mede-eigenaar, vader en zoon werken er. Dat zorgt voor een amicale sfeer die je ook op de stand tegenkomt. Daarbij zorgen ze altijd voor een gezellige, dorpse drukte. Geronimo Stilton is er altijd, er zijn spelletjes.'

Wat vind je – los van je eigen signeersessies – van de Boekenbeurs als evenement?

'Ik heb een grote liefdesverhouding met de Boekenbeurs. Het is de enige plek waar je op een organische manier met je publiek in contact kunt komen. Zeker als jeugdauteur. Wij komen niet op het nieuws, niet in de krant, niet in cultuurmagazines. En standhouders doen enorm hun best om het visueel aantrekkelijk te maken en met evenementen voor leven te zorgen. Ik vind het altijd jammer als het voorbij is en ik weer een jaar moet wachten om mijn lezerspubliek te begroeten. Als Nederland dan toch een eigen Boekenbeurs zou beginnen, zou ik ten minste twee keer per jaar naar zo'n evenement kunnen gaan. Dat zou nog beter zijn.'

De Boekenbeurs zou te duur zijn, klagen juist schrijvers.

'Ik denk wel dat je een nog een breder publiek kunt trekken – wat een heel belangrijk streven moet zijn – mocht je voor vijf euro naar binnen kunnen. Nu is een gemiddeld gezin zo veertig, vijftig euro kwijt. Dat is veel. Maar ik vind het te makkelijk om te schieten op toegangskaartjes van tien euro. Ik ken de kostenstructuur van het evenement niet. Van de toiletten tot het licht, ik begrijp dat het allemaal geld kost. Ik ga er maar van uit dat tien euro een prijs is die met de kosten in verhouding staat.'

Wat vind je ervan dat de Boekenbeurs voor het eerst tussendoor drie dagen dicht is: van maandag tot en met woensdag?

'Ik vrees dat in deze dagen veel mensen voor een gesloten deur staan. Het zit zó in de Vlaming ingebakken dat de Boekenbeurs van 1 tot en met 11 november duurt – met een feestdag in het begin en een feestdag aan het eind. Ook bij mij, van toen ik als kind naar de Boekenbeurs ging. Op een gegeven moment ging de beurs al in oktober open, maar nog steeds zie je dat het op die dagen rustiger is. Ook dit jaar: pas vanaf 1 november kon je er op de koppen lopen. Het zal dus een tijdje duren voor het publiek aan de knip van drie dagen is gewend. Voor mezelf is het daarentegen fijn dat ik op adem kan komen. En eindelijk ook wat kan schrijven.'

En merk je iets van de aan Vlaams Belang gelieerde uitgeverij Egmont, die op last van de rechter een stand moest krijgen. Toevallig staan ze vlak naast Baeckens Books.

'Klopt. Mijn signeertafel staat schuin tegenover hun stand. Ik kan ze perfect in de gaten houden. Maar ik heb niet de indruk dat hun aanwezigheid de gemoederen verhit. Zij hebben hun eigen publiek. Ik denk dat hun aanwezigheid geen positief of negatief effect zal hebben op hun populariteit. Ook op de Boekenbeurs zal het trouwens vermoedelijk geen positief of negatief effect hebben.'

(Eerder gepubliceerd op Boekblad.nl, 9 nov)