Schrijvers blikken terug op 2012. Aflevering 1: Elvis Peeters won de AKO Literatuurprijs niet, maar had met drie boeken een zeer vruchtbaar jaar.
Peter Terrin was niet de enige Vlaming die kans had op de AKO Literatuurprijs 2012. Alle aandacht voor de Mens van het jaar van Knack Focus was de afgelopen maanden zo groot dat je bijna zou vergeten dat ook Elvis Peeters, het pseudoniem van het duo Jos Verlooy en Nicole van Bael, een kans maakte op de begeerde prijs. Peeters was genomineerd voor Dinsdag, een roman over een sympathieke oude man die bij nader inzien te amoreel is om die sympathie te verdienen.
Toch klaagt Peeters allerminst. Hij vindt het ‘heel fijn’ dat het boek de shortlist haalde. Hij realiseert zich dat de kans daarop slechts 6 op circa 400 inzendingen is, terwijl de kans om vervolgens de prijs te winnen 1 op 6 is. ‘Het is heel wat moeilijker om op de shortlist te geraken,’ zegt hij, ‘en als je dan niet wint, is het echt niet zo dat je boek zo veel slechter is dan de winnaar. Het hangt maar net af van de toevallige constellatie van de jury wie de prijs krijgt.’
Elvis Peeters stond in 2006 al op de shortlist van de Libris Literatuurprijs met De ontelbaren. Hij liet zich toen niet de pret bederven door verwachtingen te creëren. Dat deed hij nu weer niet. ‘Het was vooral prettig dat de AKO veertien dagen voor de bekendmaking een literaire namiddag had georganiseerd met alle schrijvers. Daardoor kenden we elkaar allemaal al en was de sfeer collegialer. We wisten dat een van ons ging winnen. Het maakte het makkelijker Peter te feliciteren. We gunden het hem.’
Vanaf de verschijning in het voorjaar stond Dinsdag onder gunstig gesternte. De ontvangst was beter dan verwacht. ‘De reactie op onze vorige roman Wij was overweldigend,’ zegt Peeters. ‘En nu kwamen wij met een minder controversieel, intimistischer boek – 24 uur uit het leven van een oude man. Je weet niet welk publiek daar voor valt. Ook is het altijd de vraag of recensenten en lezers hetzelfde in een boek relevant vinden als wij – de amoraliteit van de hoofdpersoon. Die vraag konden we dit keer positief beantwoorden.’
De nominatie een half jaar later bracht een nieuwe impuls voor de roman, waarvan de verkoop langzaam stil begon te vallen. ‘Die maand voordat de winnaar bekend is, profiteer je mee van de aandacht – in Nederland meer dan in Vlaanderen, denk ik. Het boek ligt ook weer in alle boekhandels. De verkoop ging in september druppelsgewijs, maar het weekend na bekendmaking van de shortlist ging het, tja, niet stormendgewijs, maar het was wel beduidend meer.’
Hoeveel exemplaren er inmiddels van Dinsdag zijn verkocht, weet Peeters niet. ‘Meer dan 5.000 exemplaren in elk geval’, aarzelt hij. ‘Er zijn drie of vier drukken van geweest’. Daarmee komt het in de buurt van zijn bestverkopende boek tot op heden: Wij. ‘Daarvan is onlangs een een midprice-editie uitgekomen. Dat is de zesde druk of zo. Ach, we horen dat de uitgever tevreden is, dan is het oké voor ons.’
Veel belangrijker vindt Peeters het schrijven zelf – en dat bleek in 2012 beter te gaan dan verwacht. ‘Na een roman als Dinsdag ga je promotie doen. De dagen zijn te versnipperd met lezingen en interviews om iets van lange adem te maken. We zouden dan losjes zijn begonnen met het perspectief: over twee, drie jaar komen we met een nieuwe roman. Maar in het voorjaar werden we gevraagd een novelle te maken [voor de Belgica-reeks van uitgeverij Voetnoot] die nog dit jaar moest verschijnen. Door de strakke deadline hebben we elkaar enorm opgejut.’
Zo verscheen na Dinsdag en het kinderboek Twee stenen dit jaar zelfs een derde Elvis Peeters: Oradour, waarin een man en een vrouw een nacht doorbrengen in de ruïnes van het in 1944 door de Duitsers verwoeste dorp Oradour-sur-Glane. ‘We hadden dat onderwerp liggen, maar wisten dat het niet genoeg stof bood voor een roman. Hiervoor was het ideaal. Vorige week was Knack er lovend over. De ontvangst van ons werk blijft gestaag vooruit gaan.’
(Ook verschenen op Knack.be, 27 dec 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten