Architect hervindt zichzelf
Johannes Vermeer – ja, zoals de schilder – is architect. Zijn bureau LVE Architecten dingt mee in een prijsvraag om het centrum van Den Haag te herbouwen dat na een terroristische aanslag deels is verwoest. Maar deze aanslag heeft een veel ingrijpender invloed op zijn leven. Toevallig aanwezig als redder ziet hij in de tramtunnel in een flits een jeugdliefde. Deze vluchtige ontmoeting kost hem zijn huwelijk, maar helpt hem uiteindelijk ook zichzelf terug vinden.
Het plot van Euforie zit doortimmerd in elkaar. Maar om het plot hoef je de derde roman van Christiaan Weijts niet te lezen. Daarvoor gaat hij niet diep genoeg in op de psychologische aspecten van zijn personages. Waarom gaat hij zo makkelijk voorbij aan de bedreigingen aan het adres van Vermeer? denk je tijdens het lezen. Of: hij laat zijn vrouw wel heel makkelijk uit zijn leven verdwijnen. En de weinig onverwachte apotheose van de ontwerpwedstrijd is ook in vloek en een zucht voorbij. Als lezer moet je maar van Weijts aannemen dat alles impact op zijn personage heeft.
Het bouwwerk van de roman is dan ook vooral bedoeld om te excelleren in wat Weijts’ sterkste punt is: het mini-essay. Het levendig geschreven Euforie staat barstensvol met intelligente, rake observaties over architectuur, maar ook politiek, media en wat nog meer voorbij komt. Ook de diepere boodschap over het sterker tevoorschijn komen uit tegenslag, waar de oorspronkelijke betekenis van het Oudgriekse woord naar verwijst, is fraai uitgewerkt.
Zo sla je Euforie wel degelijk met een bevredigend gevoel dicht.
Christiaan Weijts – Euforie (400 p.) – De Arbeiderspers, € 21,95, ISBN 978 90 295 8627 6
(Eerder gepubliceerd in BOEK 6, 2012)
Zie ook:
- De architectenroman van Jamal Ouariachi: 'De vernietiging van Prosper Morel'
- De architectenroman van Arnon Grunberg: 'De man zonder ziekte'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten