Colin Barrett, 'Jonge gasten' & Kevin Barry, 'Donker ligt het eiland'

Onlangs interviewde ik voor Borderkitchen de Ierse auteurs Colin Barrett en Kevin Barry over hun in het Nederlands vertaalde verhalenbundels. Toen ik ervoor werd gevraagd had ik eerlijk gezegd nooit van ze gehoord. Dat Barry de IMPAC Award had gewonnen, de hoogst gedoteerde prijs voor een boek ter wereld, was ik vergeten. Toen ik hun boeken had gelezen was ik ervan overtuigd dat ik auteurs zou spreken die wereldberoemd zullen worden. Ooit zal ik kunnen zeggen: 'toen ze nog jong en onbekend naar Den Haag kwamen...'

Barrett ligt me misschien het meeste. Zijn verhalen zijn, als Hemingway, korte schetsen uit het leven in een Iers provinciestadje. Ogenschijnlijk gebeurt er weinig. Maar onder de oppervlakte van bijvoorbeeld een relatie tussen een portier bij een nachtclub en de dochter van de eigenaar of de opschepperij van de lokale held aan de pooltafel voel je de frustratie, het verlangen, de lafheid en andere emoties. Ach, wat hij met zijn even rijke als precieze taal weet op te roepen. Erg indrukwekkend.

Barry bespeelt een groter register. Alsof zijn verhalen pogingen zijn om te zien tot hoever zijn talent reikt. Daarom telt zijn bundel ook verhalen die voor mij niet werken. Maar zijn beste verhalen hebben de unieke kwaliteit dat ze tegelijk doen lachen en huilen. Het hoogtepunt is 'Biertripje naar Llandudno'. De afdeling-Liverpool van de Real Ale Club reist op een snikhete zomerdag op en neer naar deze Welshe badplaats om de bieren te proeven. Schitterend zoals deze mannen voortdurend weglopen van de emoties die ze voelen om hun hopeloos mislukte levens en het verstrijken van de tijd, door zich te verliezen in bloedserieuze gesprekken over bier.
Barry's roman City of Bohane wordt (voorlopig) niet vertaald wegens: te moeilijk. Hij hanteert daarin een zelfbedacht dialect om de Ierse onderklasse in het midden van deze eeuw te typeren. Denk: A Clockwork Orange of Trainspotting. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik kon niet echt van deze roman genieten omdat al mijn aandacht opging aan het begrijpen van wat er nou eigenlijk stond. Aan de andere kant: genoemde vergelijkingen zijn ook in het Nederlands vertaald. Zelfs Finnegan's Wake is in het Nederlands vertaald.

Het zij zo. Barry heeft inmiddels een roman voltooid over John Lennon die ooit een Iers eiland bezat. Die komt wel uit in het Nederlands. Ik kijk ernaar uit.