Niet Peter Terrin, maar Adriaan van Dis
won gisterenavond de Libris Literatuurprijs 2015. De enige Vlaamse genomineerde
auteur had er vrede mee.
Wat een verschil
kan vijf jaar maken. In 2010 zat Terrin voor de eerste keer aan bij een diner
voorafgaand aan de uitreiking van een grote literaire prijs. Inmiddels is het
de vierde keer én heeft hij een AKO Literatuurprijs op zak. Die kreeg hij in
2012 voor Post Mortem. Zo teleurgesteld als hij destijds was, mede door de
nogal verrassende winnaar Bernard Dewulf, zo ontspannen oogde hij ditmaal na
afloop.
'Maar vergis je
niet,' zegt hij. 'de laatste tien minuten, als de juryvoorzitter
[Rijksmuseum-directeur Wim Pijbes] het podium betreedt, loopt de hartslag op.
Denk je dingen als: waar staat de man met de champagne? O nee, helemaal aan de
andere kant van de zaal. Maar het is erger voor Niña Weijers. Die zat daar en
wint hem toch niet. Zij zag de man met de champagne aan haar voorbij lopen.'
Terrin heeft toch al niet te klagen over succes voor Monte Carlo, dat de jury op de shortlist zette. De roman over monteur Jack Preston
die een filmster redt maar daar door niemand erkenning voor krijgt, 'is goed verkocht.
De vertaalrechten zijn aan alle grote landen verkocht. Dus ik ben vanavond niet
ontgoocheld.' En dan vergat hij er nog bij te vermelden dat hij er al een
Inclusieve Griffel voor won.
Daar komt bij dat het boek door de geringe omvang én de hoge
persoonlijke inzet van de vorige roman een beetje de reputatie heeft van een
tussendoortje. Verschillende media schreven Monte Carlo bij voorbaat af als
mogelijke Libris-winnaar. In de trant van: Zo'n boekje verdient toch geen
50.000 euro? Dan is het juist mooi, vindt Terrin, dat de jury met de
uitverkiezing bewijst het boek wél voor vol aan te zien.
'Ik vind het jammer, die reputatie', zegt hij. 'Ik heb het
met evenveel overtuiging en inzet geschreven als mijn andere boeken. Ik vond
het een grote uitdaging: zo'n filmisch verhaal, bijna sprookjesachtig, met voor
het eerst een alwetende verteller, waarin elke zin zijn waarde heeft. Dit is
echt een boek waarvan ik denk dat je er geen zin uit kunt halen of het is niet
meer hetzelfde boek.'
Over Ik kom terug, waarmee Van Dis de Libris
Literatuurprijs won, kan Terrin niet oordelen. 'Ik had van de shortlist enkel
Niña Weijers gelezen. Vooraf, bedoel ik. Nadat de lijst bekend werd gemaakt,
wilde ik de andere boeken niet meer lezen. Ik zou dat alleen maar hebben gedaan
met het idee: hoe concurreert dit boek met de mijne? Dat is de verkeerde
instelling.'
Maar: 'Het leek me een heel open shortlist. Iedereen maakte
een kans. Je hebt edities dat je denkt: het gaat tussen die en die schrijver.
Toen ik de AKO won had ik ook het gevoel dat ik het momentum had. En dat het
dan Van Dis is geworden? Ergens is dat wel verdiend, denk ik. Hij is een
heerlijke man. En Indische Duinen en Nathan Sid vond ik goed. Vooral van
Nathan Sid hou ik erg.'
(Eerder gepubliceerd op Knack.be, 12 mei)
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten