Nog even over ABC van de literaire kritiek van Elsbeth Etty (na deze opmerking). Zoals in zo veel essays, columns of boeken over literaire kritiek, beschrijft zij de ideale situatie. Een recensent heeft respect voor de auteur, maar is uitsluitend dienstbaar aan de lezer (van zijn stuk), beargumenteert zijn oordeel, kiest passende citaten om dat aan te tonen, enzovoorts. Dat geeft niets: het is goed voor iedere recensent – ook voor mij – om een ideaalbeeld voor ogen te houden, ook al is de werkelijkheid weerbarstig. Maar wat dit ABC bij vlagen zo onverteerbaar maakt, is de zelffeliciterende ondertoon. Alle voorbeelden van hoe het moet zijn afkomstig uit haar eigen praktijk of uit de krant waarvoor zij werkt (NRC Handelsblad). Alle voorbeelden van hoe het niet moet, zijn afkomstig uit de Volkskrant, Vrij Nederland en andere media. Terwijl juist in dit ABC voldoende voorbeelden te vinden zijn dat ook Etty lang niet altijd aan het ideaalbeeld voldoet. Zo richt de boekenbijlage van de Volkskrant zich volgens haar alleen nog maar op infotainment en human interest omdat Arjan Peters het bestond Haantjes van Kluun vijf sterren te geven. Dat noem ik niet ‘goed beargumenteerd’, dat noem ik een polemische steek onder water. (Overigens gaf Peters de roman van Kluun vier, geen vijf sterren.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten