Wat je allemaal voor je vader voelt
Bijna tachtig is de vader van Christine Otten als hij op initiatief van zijn verpleegsters het contact met zijn dochter herstelt. Jarenlang had de schrijfster van De laatste dichters, literaire non-fictie over een groep zwarte Amerikaanse dichters rond Umar Bin Hassan, hem niet meer opgezocht in het psychiatrisch verpleeghuis. ‘Toen ik mijn vader daar zag zitten [als oude man],’ schrijft ze over de eerste ontmoeting, ‘vroeg ik me af waar ik al die tijd zo bang voor was geweest.’
In het ingetogen Om adem te kunnen halen zoekt Otten het antwoord op die vraag – zonder dat de lezer op te dringen. Ze beschrijft jeugdherinneringen. Ze spreekt met familie en bekenden over haar vader. Ze kruipt in zijn huid, om na te voelen wat zíj voor hem betekent. Ze vraagt zich af waarom de intense vriendschap met de oudere Umar – zelf hopeloos mislukt als vader – zo belangrijk voor haar is.
En zo, losjes springend tussen de verschillende fases van hun beider levens, vormt zich een beeld van hun relatie. Vanaf zijn eerste opname, bijna veertig jaar geleden, is ze bang dat ze te veel op hem lijkt. En nadat ze zelf een keer psychiatrische hulp nodig had: dat de instorting zich herhaalt. Maar dat is niet het enige. Ottens terughoudend om de relatie met haar vader precies te benoemen laat ruimte om de volle complexiteit ervan te laten. Dus ook de liefde die ze voor elkaar voelen.
Die ruimte voor alle emoties maakt Om adem te kunnen halen tot een fraai hoogtepunt in de rijke vader-kindboeken uit de Nederlandse literatuur.
Christine Otten - Om adem te kunnen halen (192 p.) – Atlas Contact, € 18,95, ISBN 978 90 254 3582 0
(Eerder gepubliceerd in BOEK 2, 2013)
Nog meer familieromans met veel aandacht voor de relatie tussen ouders en kinderen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten