De 'gevreesde' schrijver van Thomas Verbogt

In Als de winter voorbij is van Thomas Verbogt herinnert de hoofdpersoon zich tijdens een wandeling door Nijmegen een opmerking van zijn beste vriend. Hij wacht buiten voor de etalage van een boekhandel op zijn vriendin, de etalage is bijna geheel gevuld met exemplaren van een nieuw boek van 'een Nederlandse auteur die bijna iedereen "gevreesd" noemt'. Het is dat 'gevreesd', waar het om gaat.

...een woord waar ik met Bart hartelijk om kan lachen. 'Meneer is gevreesd. Je zult dat maar als doel in je leven hebben. En iedereen praat elkaar plechtig na als het over hem gaat. O, o, wat is hij gevreesd.'

In eerste instantie – merkte ik – ben je geneigd daarmee in te stemmen. Natuurlijk, wie zou willen schrijven om gevreesd te zijn, besteed toch je energie aan een goed boek. Later dacht ik: waarom niet? Zeker als een schrijver polemisch van aard is – een soort dat met W.F. Hermans, want om hem gaat het vermoedelijk, allerminst is uitgestorven. Dan moet 'gevreesd' zijn het hoogste doel zijn.

Waarom? Alleen als je aanvallen doel treffen, kun je gevreesd zijn. En hoe kwaadaardig en venijnig je ook bent, alleen als je aanvallen echt spitsvondig, treffend, kortom goed opgeschreven zijn, zijn ze doeltreffend. Wie slecht schrijft, kan polemiseren en beledigen wat hij wil, hij zal worden genegeerd of worden weggezet als een gefrustreerd mannetje dat denkt het nodig te hebben zich tegen iedereen af te zetten om gezien te worden. Wie slecht schrijft, wordt genegeerd.

Kortom: 'gevreesd' genoemd worden kan voor sommige schrijvers wel degelijk gelden als de kroon op hun werk.

Ik zal Verbogt er niet op aanvallen. Zijn personages zijn tenslotte bijna of net twintig als deze scène zich afspeelt. Wat weten zij ervan? Al denk ik niet dat Verbogt er inmiddels anders over is gaan denken. Dat valt gemakkelijk af te leiden uit Als de winter voorbij is, waarin de sterk op de auteur lijkende hoofdpersoon op zijn zestigste eindelijk ontdekt hoe hij zich blijvend kan verbinden met een ander mens. Lees het maar.