Henk Scheltema, de hoofdpersoon van ‘Tamara’s gezicht’, het eerste verhaal uit de bundel Help me herinneren van Bernlef, werkt voor een assurantiemaatschappij. Speelt dit verhaal zich af in de jaren vijftig? In het interbellum?
Henk ontmoet een oud-klasgenoot. Twintig jaar geleden, toen ze elkaar voor het laatst zagen, draaiden ze op de middelbare schoolfeestjes The Beatles en The Stones. Jos, Gerard en Maartje waren er ook bij. De oud-klasgenoot verkoopt nu software aan ziekenhuizen. De jaren tachtig dus.
Henk wordt dan uitgenodigd voor een feestje. Zijn oud-klasgenoot belt hem mobiel. En op weg naar het feestje zet hij de Tomtom aan. Hoe kan dat in godsnaam?
Wanneer ‘Tamara’s gezicht’ zich afspeelt doet er helemaal niet toe. Maar Bernlef schept er zoveel verwarring over, dat je nauwelijks oog hebt voor het thema dat hij aansnijdt. Gelukkig maar dat dat, voor wie Bernlef niet kent, weinig verrassend is.
Het decor van dit verhaal kan coherent zijn. Een veertig die in zijn jeugd oudelullenmuziek draaide en rond het jaar 2010 voor een assurantiemaatschappij werkt. Het kan. Maar de decorstukken associeer je ieder voor zich met een ander tijdperk. Dat is funest.
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten