Het
aantal felicitaties en interviewverzoeken kan hij al niet meer tellen. Bart van
Aken (Het Paard van Troje), Boekverkoper van het jaar 2013, merkt nu pas echt
wat het betekent om te worden geëerd met ‘het hoogste wat je in ons vak kunt
bereiken’.
Wat ging
er door je heen?
‘Ik ben enorm geschrokken. Ik was, dacht ik,
de eerste Vlaming die ooit de longlist haalde van deze verkiezing. Toen haalde
ik de shortlist. Dat vond ik al bijzonder. En dan kiest de jury ook mij nog
boven vier Nederlandse collega’s die ik allemaal hoog inschat. Ik had het echt
niet verwacht. Ook niet toen mij werd gevraagd of ik wel aanwezig zou zijn in
Amsterdam. Ik heb geleerd voorzichtig te zijn, nooit te veel te verwachten.’
Geschrokken
dus. Niet euforisch?
‘Ja, ja, ook euforisch. Ik ben hier gigantisch
blij mee. Het is een schitterende erkenning voor alles wat we de afgelopen jaar
hebben doorstaan: eerst gingen we bijna ten onder, daarna hebben we een nieuwestart gemaakt op een nieuwe locatie, wat een enorm succes blijkt te zijn. Voor
dit jaar staan we tot nu toe op plus 30 à 40 procent. We, zeg ik steeds, want
mijn vrouw Annelies Joos heeft in de schaduw steeds hard meegewerkt. Op
Facebook heb ik de prijs aan haar opgedragen. Zonder haar was het me niet
gelukt.’
Van
tevoren noemde je deze prijs ‘het hoogste wat je in ons vak kunt bereiken’
genoemd. Vindt je de Albert Hogeveen Bokaal al zo gereputeerd?
‘Zeker. Kijk naar wie hem allemaal al gewonnen
hebben. Een Arno Koek. Een Daan van der Valk. Een Lia Reedijk, aan wie ik
gisteren ben voorgesteld. Dat zijn allemaal mensen met een enorm hart voor het
vak. En nu ben ik hun opvolger, uitgerekend in het jaar dat onze winkel tien
jaar bestaat.’
Hoe heb
je de overwinning gevierd?
‘Ik heb nog een beetje een kater. Gelukkig dronken
we Heineken, want ik heb vannacht nog naar huis gereden. Als ik Belgisch bier
had gedronken, had ik in Amsterdam moeten overnachten.’
Heeft de
prijs veel losgemaakt in Vlaanderen?
‘Dat denk ik wel. De Standaard heeft me net uitgebreid geïnterviewd. Andere media
hebben ook gebeld. De stad Gent heeft bloemen en champagne in de winkel
bezorgd. Facebook is ontploft. En dan moet ik mijn mailbox nog openmaken. Al
zag ik, toen ik vannacht keek, al enkele mailtjes van uitgevers en
concerndirecteuren. Dat zijn mensen die anders moeilijk bereikbaar voor mij
zijn, dus ik hoop dat deze prijs deuren opent.’
Is dat
belangrijk?
‘Ja. Sommige uitgevers zien de boekhandel
tegenwoordig als een risico in plaats van als een onderneming. Maar als je
persoonlijk contact hebt en uitgevers zien de winkel, voelen de winkel, en ze
komen ook hier ook terug, zodat ze echt merken dat het steeds beter gaat met de
winkel – dan durven ze ook weer zelf risico te dragen. Dan kunnen wij bijvoorbeeld
samen acties opzetten met een uitgeverij.’
(Eerder gepubliceerd op Boekblad.nl, 2 sep 2013)
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten