Uitgeefagentschap Gibbon is
uitgebreid van drie naar vijf vennoten. Na een professionaliseringslag trekt
ook de verkoop aan.
Gibbon
is in het najaar van 2011 opgericht door Gert Jan de Vries, Daan Rosenberg Polak en Esther
Brandt. Medio vorig jaar traden Coen Borgman (eigenaar van uitgeverij
SpeakEasy en werkzaam bij Fosfor) en journalist Annet de Groot (met uitgeefervaring bij onder meer
Bzztoh, Veen, Luitingh-Sijthoff en Contact) toe. 'Formeel moet het nog worden bekrachtigd',
zegt De Vries, 'maar dat is een kwestie van een paar handtekeningen zetten bij
de notaris. Feitelijk werken we al met zijn vijven.' Het aantal titels zal door
de uitbreiding niet echt groeien: het waren er tien per jaar, nu zegt De Vries dat Gibbon op 'tien à vijftien' mikt.
Gibbon
draait na viereneenhalf jaar goed. De samenwerking tussen de vennoten die geen
salaris krijgen maar onderling de winst delen verloopt soepel. 'Je zou zeggen:
zo kun je alleen maar ruzie krijgen, maar we hebben een formule verzonnen
waardoor we geen uren hoeven te tellen en ook niet intern naar elkaar kijken.
Welke formule? Ik weet niet of het verstandig om dat te zeggen. Bovendien is
onze manier van samenwerken niet zo veel anders dan bij andere uitgeverijen.
Die moeten het ook van de omzet hebben. En daar draagt ook iemand het
financieel risico, hier zijn wij het alleen zelf.'
De
verschenen titels doen het goed in de pers, zegt De Vries. Alleen de verkoop
blijft daar tot nu toe bij achter. 'De omzet is nog niet goed genoeg. In 2015
draaiden we ongeveer gelijk als in 2014. Maar sinds we per 1 november bij New
Book Collective zijn aangesloten merk ik dat de verkoop aantrekt. Ons beste
verkochte boeken zijn nu Het palingoproer
van Martin Schouten, De magie van
harmonie van Johannes Witteveen en het fotoboek Elke dag een lach van Thomas Schlijper. Die bleven allemaal onder
de 10.000 steken.'
Dat gaat
nu veranderen. Dit jaar wordt Gibbons beste jaar, vermoedt De Vries. Een van de
redenen is het nieuwe boek van Xaviera Hollander, die met uitgeverij SpeakEasy
meekwam. 'Supersex verscheen in de
jaren tachtig al in Amerika, wij brengen het voor het eerst in het Nederlands.
Het is een helemaal opgefriste editie: up to date gemaakt, nieuwe tekeningen,
en dergelijke. Tegelijk brengen we voor het eerst sinds 2002 een heruitgave van
De happy hooker. Ik merk aan het
tempo waarin de pers erop stort, dat zij nog altijd een ouderwets verkoopkanon
is. Sinds de aankondiging houdt het niet meer op.'
Ook
verwacht Gibbon veel van twee vergeten klassiekers. Op 8 april verschijnt Gescheiden kamers van Pier Vittorio
Tondelli, wiens werk niet alleen om zijn vroege dood aan aids doet denken aan
Frans Kellendonk. 'Hij is echt groot in Italië, maar hier nooit verschenen.'
Later volgt: Chocolates for breakfast
van Pamela Moore, dat zij in 1956 op achttienjarige leeftijd publiceerde. De
vrijmoedige manier waarop de 'Amerikaanse Françoise Sagan' over seks, zelfmoord
en andere taboes schreef maakte, sloeg destijds in als een bom. In de jaren
vijftig verscheen er een 'inmiddels sterk achterhaalde' Nederlandse vertaling
bij A.W. Bruna.
(Eerder verschenen op Boekblad.nl, 25 jan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten