zondag 22 oktober 2017

Interview: Judith Uyterlinde (World Editions) over de uitbouw van de Engelstalige uitgeverij vanuit Amsterdam

Judith Uyterlinde was voor het eerst op de Buchmesse als publisher & managing director van World Editions. Nadat Eric Visser zijn Engelstalige uitgeverij vorig jaar aan de Franse uitgeefgroep Libella had verkocht, lag de acquisitie enige tijd stil. Uyterlinde zocht in Frankfurt titels voor de relaunch volgend jaar.

Hoe was je week?
‘Ontzettend leuk. Ik had vanaf dinsdagmiddag, toen ik met de trein aankwam, aan een stuk door afspraken – vaak met uitgevers en redacteuren die ik nog kende uit de tijd dat ik voor Meulenhoff en De Bezige Bij buitenlandse literatuur deed. Dinsdag ging ik ook naar de opening en het Franse paviljoen. Omdat ik hier vorig jaar was als programmacoördinator van het gastlandschap wilde ik dat graag zien. Sinds vrijdag had ik ook tijd om rond te lopen. En ’s avonds waren er natuurlijk de diners en de feestjes. Ik voel me hier als een vis in het water.’

Welke feestjes had je?
‘Donderdag had ik bijvoorbeeld eerst een etentje met Ana Soler Pontas – een vriendin en een literair agent, die destijds toen ik aan mijn eerste boek werkte, had gezegd dat ze mij wilde vertegenwoordigen en Eisprong vervolgens aan twintig landen verkocht. Dat maakt Frankfurt zo leuk: dat je hier vriendinnen uit de hele wereld weer kunt zien. Daarna ging ik naar het feestje van het Nederlands Letterenfonds en het Vlaams Fonds voor de Letteren, waar ik tot drie uur heb gedanst. Heerlijk, om je na een hele dag kletsen zo te laten gaan.’

Heb je ook titels aangekocht?
‘Dat niet. Ik heb heel veel verhalen over boeken gehoord. Ik krijg die de komende weken opgestuurd. Dan ga ik alles rustig bekijken. Dat is het voordeel dat ik op zoek ben naar Engelstalige rechten. Het Engels is meestal de laatste markt die een vertaling doet. Ik hoef niet hijgerig te acquireren, zoals toen ik nog de Nederlandse rechten wilde hebben. Ik wil alles ook zelf lezen, om niet afhankelijk te zijn van leesrapporten. Dat betekent dat ik zoek naar boeken in de talen die ik beheers: Spaans, Portugees, Frans, Duits en Nederlands. Of naar boeken die in die talen zijn vertaald. Mijn collega Karin Wessel kan ook Italiaans lezen.’

Sinds wanneer werk je voor World Editions?
‘Maart. Eric Visser vroeg me bij zijn afscheid van De Geus in november of ik al een baan had nu het Nederlands-Vlaamse gastlandschap was afgelopen. Nee dus, ik was nog aan het nadenken. Toen vroeg hij of ik World Edtions wilde doen. Dat leek me geweldig. Het is een mooie combinatie van alles wat ik hiervoor heb gedaan. Ook programmeren bijvoorbeeld, omdat we mooie events met onze auteurs in Engeland en Amerika willen organiseren. Al een week later zaten we samen in de trein naar Parijs, waar Eric me voorstelde aan Vera Michalski, de eigenaar van Libella. Toen was het snel beklonken.’

Hoe ging het toen met de uitgeverij?
‘Eric had veertig titels uitgebracht in Engeland. Hij wilde die ook in Amerika op de markt brengen, maar daarvoor waren grote investeringen nodig. Hij verkocht World Editions aan Libella, die de middelen heeft om die volgende stap te kunnen zetten. De acquisitie lag toen enige tijd stil. De laatste titel verscheen in januari van dit jaar. Eric en zijn vrouw Annemie hebben me heel goed ingewerkt, maar de uitgeverij moest wel weer nieuw leven worden ingeblazen. Toen ik kwam was alleen uitgeefassistente Thaisa de Leij nog in dienst voor vier ochtenden per week.’

Hoe heb je World Editions weer opgebouwd?
‘Ik moest eerst de infrastructuur opbouwen. Ik moest een kantoor zoeken. Libella vond het gelukkig goed dat ik niet naar Parijs verhuisde, maar ruimte in Amsterdam zocht. Sinds augustus huur ik een kamer bij Singel Uitgeverijen. Die moest eerst verbouwd worden, eind deze maand is de housewarming. Ook moest ik het ict-systeem op orde krijgen. De Geus en World Editions zaten zo aan elkaar vast, er moest daarom een heel nieuw systeem komen. En ik had personeel nodig. Gelukkig wilde Karin Wessel bij mij komen werken. Zij heeft jarenlang de distributie, marketing en promotie gedaan voor Europa Editions, die vanuit Rome in het Engels uitgeeft en met name met Elena Ferrante veel succes heeft. Zij doet dat nu voor mij vanuit Nederland. Samen met haar zijn we op zoek naar een distributeur in Amerika. Ook daar had ik in Frankfurt afspraken mee.’

Dus je kunt nu pas acquireren?
‘Eigenlijk wel. Wel heb ik enkele biedingen uitstaan. En al twee titels gekocht: Am Ende bleiben die Zedern van Pierre Jarawan en Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi. De eerste heb ik geïnterviewd voor boekhandel Blokker. Ik wilde dat werk eigenlijk niet meer doen, maar tegen Arno Koek – ik woon ook vlakbij Heemstede – kón ik geen nee zeggen. En ik vond het een geweldig boek! Ik had hem dezelfde middag gelijk gevraagd of de Engelstalige rechten nog beschikbaar waren. Omdat hij ook poetry slammer is zie ik goede mogelijkheden om hem in Amerika op podia te krijgen. We proberen ook een residentie te regelen, zodat hij tien weken daar is als het boek uitkomt.’

En Al Galidi?
‘Rodaan Al Galidi ken ik vooral via Writers Unlimited, waar ik lange tijd de programmering deed en ook twee keer mee ben geweest op en schrijverstournee. Zo belandde ik ooit met hem in Curaçao in het slavernijmuseum. Rodaan was daar helemaal van slag van, omdat het hem deed denken aan de negen jaar die hij doorbracht in een asielzoekerscentrum. Die ervaringen moet je een keer opschrijven, had ik toen tegen hem gezegd. Dat is dit boek geworden – zijn beste boek ook. Ik vind het geweldig dat ik dat nu in Engeland en Amerika kan brengen. Omdat Hoe ik talent voor het leven kreeg gaat over hoe iemand wordt vermalen door het systeem, is het een universeel verhaal.’

Toch lijkt het – door de titels waar je op de Messe naar keek – of je minder Nederlandse auteurs gaat doen dan Eric Visser?
‘Ik wil World Editions inderdaad internationaler maken. Ik zoek daarvoor ook nog grote namen en bewezen successen. Maar ik zal het Nederlandse element zeker niet loslaten. Ik ben bijvoorbeeld heel nieuwsgierig naar het nieuwe boek van Jaap Robben. En we smeden al plannen om iets te doen met The Last Poets van Christine Otten in New York, omdat die volgend jaar hun vijftigjarig jubileum vieren.’

In 2018 vindt ook de relaunch plaats van World Editions?
‘Volgend najaar moeten we in Amerika beginnen. Daarom moeten we nu de keuze maken voor een distributeur en ga ik spoedig een advertentie plaatsen voor een sterke pr-medewerker ter plekke: een native speaker met veel ervaring en goede contacten met boekhandel en pers. Maar we doen tot die tijd niet niets. In Engeland hebben we met Turnaround wél een distributeur en met Ruth Killick een heel goede publiciteitsdame. Zij zorgt ervoor dat onze auteurs voor festivals worden uitgenodigd, quotes krijgen, kortom: zichtbaar blijven. Ook heb ik in Frankfurt gekeken naar titels die wél al in vertaling in Amerika zijn uitgebracht, maar waarvan de rechten voor Engeland nog vrij zijn, zodat we die eerder dan volgend najaar al kunnen brengen.’

zie ook:

Geen opmerkingen: