Judith Uyterlinde was
voor het eerst op de Buchmesse als publisher & managing director van World
Editions. Nadat Eric Visser zijn Engelstalige uitgeverij vorig jaar aan de
Franse uitgeefgroep Libella had verkocht, lag de acquisitie enige tijd stil.
Uyterlinde zocht in Frankfurt titels voor de relaunch volgend jaar.
Hoe was je week?
‘Ontzettend leuk. Ik had
vanaf dinsdagmiddag, toen ik met de trein aankwam, aan een stuk door afspraken
– vaak met uitgevers en redacteuren die ik nog kende uit de tijd dat ik voor
Meulenhoff en De Bezige Bij buitenlandse literatuur deed. Dinsdag ging ik ook
naar de opening en het Franse paviljoen. Omdat ik hier vorig jaar was als
programmacoördinator van het gastlandschap wilde ik dat graag zien. Sinds
vrijdag had ik ook tijd om rond te lopen. En ’s avonds waren er natuurlijk de
diners en de feestjes. Ik voel me hier als een vis in het water.’
Welke feestjes had je?
‘Donderdag had ik
bijvoorbeeld eerst een etentje met Ana Soler Pontas – een vriendin en een
literair agent, die destijds toen ik aan mijn eerste boek werkte, had gezegd
dat ze mij wilde vertegenwoordigen en Eisprong vervolgens aan
twintig landen verkocht. Dat maakt Frankfurt zo leuk: dat je hier vriendinnen
uit de hele wereld weer kunt zien. Daarna ging ik naar het feestje van het
Nederlands Letterenfonds en het Vlaams Fonds voor de Letteren, waar ik tot drie
uur heb gedanst. Heerlijk, om je na een hele dag kletsen zo te laten gaan.’
Heb je ook titels
aangekocht?
‘Dat niet. Ik heb heel
veel verhalen over boeken gehoord. Ik krijg die de komende weken opgestuurd. Dan
ga ik alles rustig bekijken. Dat is het voordeel dat ik op zoek ben naar
Engelstalige rechten. Het Engels is meestal de laatste markt die een vertaling
doet. Ik hoef niet hijgerig te acquireren, zoals toen ik nog de Nederlandse
rechten wilde hebben. Ik wil alles ook zelf lezen, om niet afhankelijk te zijn
van leesrapporten. Dat betekent dat ik zoek naar boeken in de talen die ik
beheers: Spaans, Portugees, Frans, Duits en Nederlands. Of naar boeken die in
die talen zijn vertaald. Mijn collega Karin Wessel kan ook Italiaans lezen.’
Sinds wanneer werk je
voor World Editions?
‘Maart. Eric Visser
vroeg me bij zijn afscheid van De Geus in november of ik al een baan had nu het
Nederlands-Vlaamse gastlandschap was afgelopen. Nee dus, ik was nog aan het
nadenken. Toen vroeg hij of ik World Edtions wilde doen. Dat leek me geweldig.
Het is een mooie combinatie van alles wat ik hiervoor heb gedaan. Ook
programmeren bijvoorbeeld, omdat we mooie events met onze auteurs in Engeland
en Amerika willen organiseren. Al een week later zaten we samen in de trein
naar Parijs, waar Eric me voorstelde aan Vera Michalski, de eigenaar van
Libella. Toen was het snel beklonken.’
Hoe ging het toen met de
uitgeverij?
‘Eric had veertig titels
uitgebracht in Engeland. Hij wilde die ook in Amerika op de markt brengen, maar
daarvoor waren grote investeringen nodig. Hij verkocht World Editions aan
Libella, die de middelen heeft om die volgende stap te kunnen zetten. De
acquisitie lag toen enige tijd stil. De laatste titel verscheen in januari van
dit jaar. Eric en zijn vrouw Annemie hebben me heel goed ingewerkt, maar de
uitgeverij moest wel weer nieuw leven worden ingeblazen. Toen ik kwam was
alleen uitgeefassistente Thaisa de Leij nog in dienst voor vier ochtenden per
week.’
Hoe heb je World
Editions weer opgebouwd?
‘Ik moest eerst de
infrastructuur opbouwen. Ik moest een kantoor zoeken. Libella vond het gelukkig
goed dat ik niet naar Parijs verhuisde, maar ruimte in Amsterdam zocht. Sinds
augustus huur ik een kamer bij Singel Uitgeverijen. Die moest eerst verbouwd
worden, eind deze maand is de housewarming. Ook moest ik het ict-systeem op
orde krijgen. De Geus en World Editions zaten zo aan elkaar vast, er moest
daarom een heel nieuw systeem komen. En ik had personeel nodig. Gelukkig wilde
Karin Wessel bij mij komen werken. Zij heeft jarenlang de distributie,
marketing en promotie gedaan voor Europa Editions, die vanuit Rome in het
Engels uitgeeft en met name met Elena Ferrante veel succes heeft. Zij doet dat
nu voor mij vanuit Nederland. Samen met haar zijn we op zoek naar een
distributeur in Amerika. Ook daar had ik in Frankfurt afspraken mee.’
Dus je kunt nu pas
acquireren?
‘Eigenlijk wel. Wel heb
ik enkele biedingen uitstaan. En al twee titels gekocht: Am Ende
bleiben die Zedern van Pierre Jarawan en Hoe ik talent voor
het leven kreeg van Rodaan Al Galidi. De eerste heb ik geïnterviewd
voor boekhandel Blokker. Ik wilde dat werk eigenlijk niet meer doen, maar tegen
Arno Koek – ik woon ook vlakbij Heemstede – kón ik geen nee zeggen. En ik vond
het een geweldig boek! Ik had hem dezelfde middag gelijk gevraagd of de
Engelstalige rechten nog beschikbaar waren. Omdat hij ook poetry slammer is zie
ik goede mogelijkheden om hem in Amerika op podia te krijgen. We proberen ook
een residentie te regelen, zodat hij tien weken daar is als het boek uitkomt.’
En Al Galidi?
‘Rodaan Al Galidi ken ik
vooral via Writers Unlimited, waar ik lange tijd de programmering deed en ook
twee keer mee ben geweest op en schrijverstournee. Zo belandde ik ooit met hem
in Curaçao in het slavernijmuseum. Rodaan was daar helemaal van slag van, omdat
het hem deed denken aan de negen jaar die hij doorbracht in een
asielzoekerscentrum. Die ervaringen moet je een keer opschrijven, had ik toen
tegen hem gezegd. Dat is dit boek geworden – zijn beste boek ook. Ik vind
het geweldig dat ik dat nu in Engeland en Amerika kan brengen. Omdat Hoe
ik talent voor het leven kreeg gaat over hoe iemand wordt vermalen
door het systeem, is het een universeel verhaal.’
Toch lijkt het – door de
titels waar je op de Messe naar keek – of je minder Nederlandse auteurs gaat
doen dan Eric Visser?
‘Ik wil World Editions
inderdaad internationaler maken. Ik zoek daarvoor ook nog grote namen en
bewezen successen. Maar ik zal het Nederlandse element zeker niet loslaten. Ik
ben bijvoorbeeld heel nieuwsgierig naar het nieuwe boek van Jaap Robben. En we
smeden al plannen om iets te doen met The Last Poets van
Christine Otten in New York, omdat die volgend jaar hun vijftigjarig jubileum
vieren.’
In 2018 vindt ook de
relaunch plaats van World Editions?
‘Volgend najaar moeten
we in Amerika beginnen. Daarom moeten we nu de keuze maken voor een distributeur
en ga ik spoedig een advertentie plaatsen voor een sterke pr-medewerker ter
plekke: een native speaker met veel
ervaring en goede contacten met boekhandel en pers. Maar we doen tot die tijd
niet niets. In Engeland hebben we met Turnaround wél een distributeur en met
Ruth Killick een heel goede publiciteitsdame. Zij zorgt ervoor dat onze auteurs
voor festivals worden uitgenodigd, quotes krijgen, kortom: zichtbaar blijven.
Ook heb ik in Frankfurt gekeken naar titels die wél al in vertaling in Amerika
zijn uitgebracht, maar waarvan de rechten voor Engeland nog vrij zijn, zodat we
die eerder dan volgend najaar al kunnen brengen.’
zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten