zondag 4 mei 2014

Schrijfopleidingen 2: ervaren docent Thomas Verbogt geeft zijn visie (Schreef)

Meer dan twintig jaar is Thomas Verbogt verbonden aan schrijfopleidingen. Ooit begonnen bij ’t Colofon geeft hij nu – structureel of incidenteel – les in proza-, column- en toneelschrijven aan Rietveld, ArtEZ, Toneelacademie Maastricht en Editio (online schrijfcursussen). Ook zit hij in de Raad van Advies van de Schrijfacademie.

Geef je graag schrijfles?
‘Anders zou ik het natuurlijk niet doen. Het is nuttig voor mezelf om woorden te vinden voor kennis die ik kan overdragen. Het is mooi om, zoals vroeger gewoon was, een vak door te geven aan beginners. Een verantwoordelijkheid ook als schrijver.’

Moet je schrijver zijn om schrijfdocent te kunnen zijn?
‘Vind ik wel. Alleen als je vanuit eigen ervaring spreekt kunt je iets wezenlijks uitleggen. Dat kan niet vanuit theoretische kennis alleen. Daarom is het ook subjectief onderwijs: ik doceer wat ik zelf heb ondervonden. En daarom is het goed dat een student van verschillende schrijvers les krijgt. Dat is een groot voordeel van een schrijfopleiding ten opzichte van zelf leren schrijven.’

Een schrijfopleiding heeft dus zin?
‘Ja. Ik hoor in Nederland nog steeds die denigrerende toon. In recensies: typisch een product van een schrijfschool, staat er dan. Maar iedere schrijver moet zich de techniek eigen maken. Voor sommigen is het prettig om dat in interactie met anderen te doen. Daarom is het belangrijk dat dat ook ergens kan.’

Kan iedereen daar leren schrijven?
‘Nee. Ik ben ooit weggegaan bij ’t Colofon omdat ik het destijds een droomfabriek vond. Te veel mensen, te weinig talent. Selectie vooraf is heel belangrijk om de mensen eruit te halen voor wie schrijven een noodzaak is.’

Toch zijn er aan al die opleidingen steeds meer studenten.
‘Het huidige aanbod opleidingen is absoluut te groot. Van de, zeg, honderd mensen die zich aanmelden, zijn er maar vijftien de moeite waard om mee door te gaan. Al die opleidingen zien een gat in de markt, omdat ze lezen dat er tienduizenden mensen schrijven. Op termijn zullen sommige opleidingen weer verdwijnen.’

Zou je als docent studenten die ‘het’ niet hebben, per direct willen verwijderen?
‘Graag. Ik kan dat natuurlijk niet doen. Dat is aan de leiding. Ik geef het aan hen door, maar als iemand voor een jaar heeft betaald of de overheid maakt subsidie afhankelijk van het aantal studenten… In het algemeen vind ik schrijfopleidingen te weinig kritisch. In de klas geef ik wel een eerlijke reactie. Anders heeft schrijfonderwijs geen zin.’

Wat raad je studenten van een schrijfopleiding aan?
‘Dat ze het als een hulpmiddel zien. Een verpleegkundige leert vaardigheden die ze daarna toepast. Een schrijver leert vaardigheden die het begin zijn van iets anders. Dat iets anders is voor iedereen uniek. Een schrijfopleiding is twintig procent van het werk – daarna moet je zelf werken, lezen, kijken; een manier van leven ervan maken.’
(Schreef, het magazine van het Nederlands Letterenfonds, najaar 2013)


Geen opmerkingen: