De twee kanten van de mediamachine
In zijn debuutroman Art. 285b verwerkte Christiaan Weijts zijn eigen veroordeling voor stalken tot meesterlijke literatuur. Voor de briljante opvolger heeft hij zich gebaseerd op wat er met hem gebeurde na de publicatie van zijn debuut. Veel journalisten spraken hem niet aan om zijn boek, maar om het verhaal erachter. Hij werd genadeloos neergezet als een gewetenloze stalker.
In Via Cappello 23 laat Weijts – die zelf jarenlang als journalist werkte – twee kanten zien van de moderne mediamachine. Aan de ene kant staat de journalist Daniël Schaaf die alleen aan zijn eigen verhaal denkt. Hij reist naar Venetië om een staking van gondeliers te verslaan. Toevallig blijkt hij het laatste interview te hebben gehad met een gondelier die tijdens ongeregelheden het leven laat. Zijn naam is gemaakt.
Aan de andere kant wordt kunsthistoricus Arthur Citroen slachtoffer van de pers. Zijn promotieonderzoek richt zich op de overeenkomst tussen portretkunst in de Renaissance en amateurporno. Dat wekt de belangstelling van een op GeenStijl gebaseerd weblog. Als hij op die manier een kleine BN-er wordt, ontstaat ook interesse voor de rest van zijn privé-leven. Een uitgelekt filmpje verwoest zijn leven.
Waar Art. 285b gebukt ging onder een te veel aan thema’s en een rommelige structuur, weet Weijts in Via Cappello 23, zonder een minder rijke roman te willen schrijven, ditmaal beide verhaallijnen perfect bij elkaar te brengen. Schaaf, die inmiddels voor de radio werkt, probeert Citroen live in de uitzending vrij te pleiten. Alles voor de hoogste luistercijfers, nietwaar?
Het eindresultaat is een scherpe roman die de lezer met andere ogen naar de media doet kijken.
Via Cappello 23 - Christiaan Weijts, De Arbeiderspers, € 18,95, 9789029566988, 330 pag.
(Eerder verschenen in BOEK, 2008)
Zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten