dinsdag 5 november 2013

Lezen of leven – Cees Nooteboom geeft zijn visie


Lezen of leven? Een tijdje terug beweerde ik in een sms-discussie met een vriend, enigszins koket, dat het eerste verreweg te prefereren was. Bovendien, als je zoals ik niets liever doet dan lezen, dan is zo veel mogelijk lezen vanzelfsprekend de beste manier om te leven. De vriend vond het onzin: hoewel ook hij graag leest, gaat zijn voorkeur uit naar zelf leven. Gechargeerd gezegd: hoe goed iemand als Patrick Modiano ook schrijft, je kind helpen zijn billen af te vegen, dát is het waardevolst.
Toen las ik onlangs in Met lopen nooit meer opgehouden, het interviewboek van Piet Piryns met Cees Nooteboom, de schrijver het volgende vertellen:

“Mijn droom is toch ergens een huis buiten, met een knapperend haardvuur, en dan achter elkaar de hele Proust herlezen en ook de negen delen Saint-Simon, en Chateaubriand – om maar eens ergens te beginnen. Aan de andere kant is er de angstaanjagende gedachte om tijd van jezelf te stelen en het leven alleen maar te consumeren. In de buurt van mijn Amsterdamse huis ken ik zo’n oude man, die altijd op de sofa zit te lezen, met twee of drie boeken om zich heen. Kom ik na zes maanden weer langs, zit hij daar nog. Hij doet mij op de een of andere manier denken aan de kat in ons huis op Menorca. Als wij op het einde van de zomer als verraders afscheid nemen, laten we tweehonderd blikken kattenvoer achter, die door de buurvrouw keurig zullen worden verstrekt. Die gaan er allemaal van voren in en komen er van achteren weer uit. Zo is het met boeken ook een beetje.”

Ja, dacht ik. Lezen is één ding, maar als je alleen maar leest om het lezen, voelt het weinig zinvol. Zeker als je bedenkt hoe weinig je, al na twee jaar, van een boek hebt onthouden. Je moet iets met het lezen doen. De auteur ervan interviewen. Een recensie erover schrijven. Als lector voor een uitgeverij je mening erover geven. Een boek als De boekenapotheek maken. In een jury van een literaire prijs je oordeel vellen. Alleen dan geeft lezen de indruk van een welbesteed leven. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik dat tot op heden heb kunnen doen.

Geen opmerkingen: