De personages van Justine le Clercq zijn stuk voor stuk
verschoppelingen. Junkies, prostituees, zwervers. Waarom het ze niet is gelukt
om te voldoen aan de eisen van de maatschappij en vervolgens ten onder zijn
gegaan, vertelt Le Clercq niet. In de veelal plotloze verhalen in Wegens geluk gesloten gaat het erom hoe
haar door het leven getekende scheppingen zich staande houden.
Meestal krabbelen ze op uit het dal. Voorzichtig proberen ze
contact te leggen met hun zoon die in een pleeggezin verblijft. Ze halen eindelijk
de familie weer bij elkaar voor een kerstdiner. Ze proberen aan het eind van
hun leven in het reine te komen met hun verleden – of juist met de
onvermijdelijke nabije toekomst.
Beschadigd zijn ze, stuk voor stuk. Maar niet zonder
eigenwaarde. Ze proberen zélf de balans in hun bestaan te bewaren. Niet voor
niets heeft Le Clercq ‘Red mij niet’, het bekendste lied van Maarten van
Roozendaal, zelf een ex-gebruiker, als motto voor haar boek gekozen.
Het mooist wordt het zelfbewustzijn van de drop-out
geïllustreerd door ‘Morena’. Morena is seksueel misbruikt door twee mannen. Logisch,
denk je aanvankelijk, dat een ‘aardige, gedegen man’ zich voor haar inspant. Bij
haar is een steekje los. Maar wat blijkt? Pas als officieel op papier staat dat
ze is verkracht, voelt ze zich vernederd. In haar fantasiewereld kon ze
zichzelf beschermen door haar lot te bagatelliseren.
Net als in haar debuutroman doet de stijl van Le Clercq soms
te sterk denken aan Arnon Grunberg. Maar dat maakt de zeggingskracht van
verhalen als deze er niet minder om.
Justine le Clercq
– Wegens geluk gesloten (160 p.) – Podium,
€ 17,50
(Eerder verschenen in BOEK 6, 2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten