donderdag 31 december 2015

Colm Tóibín (2): Een illustratie van Tim Parks' stelling dat er één wereldliteratuur is

Er was nog iets anders dat me trof aan Nora nadat ik Tim Parks had gelezen. Hij schrijft ook herhaaldelijk over het ontstaan van een wereldliteratuur. Auteurs streven tegenwoordig eerder naar succes in de hele wereld dan in hun taalgebied, waardoor ze allerlei al te specifiek taalgebruik of al te lokale verwijzingen mijden. Parks vindt dat, terecht, een verarming.
Hoe wordt het succes op wereldschaal gemeten? Aan de mate waarin een boek aanslaat in Amerika, dat notoir weinig interesse heeft voor literatuur uit de rest van de wereld. Daarom lezen wij, om het naar de Nederlandse situatie te vertalen, op blogs als Tzum en NRC Boeken hoe een Herman Koch of Peter Buwalda in Amerika is ontvangen. Nooit of ze aanslaan in Duitsland of Italië.

En wat zet De Geus op het omslag van Nora? Dat de roman een 'New York Times-bestseller' is. Dat is alleen in het licht van deze theorie te begrijpen. Anders zou je zeggen: wat kan dat iemand in Nederland schelen? Ik zou nog net willen weten hoe succesvol Nora in Ierland is geweest. Het is interessant om te weten of Ierse lezers het boek typisch voor hun land beschouwen. Maar Amerika?

Geen opmerkingen: