Eerder deze maand heb ik Kristien Hemmerechts geïnterviewd bij boekhandel Paagman in Den Haag. Hier staat het bewijs. Het was een prettig gesprek over het ontstaan en de betekenis van haar recent verschenen roman Haar bloed. Daarmee heb ik me eindelijk gerevancheerd voor het openbare interview dat ik haar meer dan tien jaar geleden afnam bij de diploma-uitreiking van de opleiding boekhandel en uitgeverij van wat tegenwoordig de Boekblad Academie heet.
Gezien de belangstelling van het publiek vroeg ik toen naar wat Jeroen Brouwers lang geleden beweerde: dat hij, in dienst van uitgeverij Manteau, het Vlaams van talloze auteurs moest vertalen in correct Nederlands. Had zij als Vlaming soortgelijke ervaringen? Zo onhandig drukte ik me ongeveer uit, zonder me voldoende rekenschap te geven van wat ik eigenlijk vroeg: of ook haar werk bij toen nog uitgeverij Atlas werd vertaald?
Besefte ik wel dat ik haar beledigde? zei Hemmerechts. Ja, toen wel. Onmiddellijk. Deemoedig bood ik excuses aan. En misschien was dat maar goed ook. Toen ze later het dagboek Een jaar als (g)een ander (2003) publiceerde, beschreef ze dit voorval zonder mijn naam te noemen. Of door andere details te geven waaruit mijn identiteit kon worden afgeleid. Zo heeft ze het mij bespaard om aan de schandpaal te worden genageld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten