Rose Janssens van uitgeverij Clavis is genomineerd voor een London Book Fair International Excellence Award in de categorie Best Rights Professional.
Reizen, mensen leren kennen, kinderboeken – al haar liefdes komen in deze baan
terug. En daarom is ze ook zo goed als foreign rights manager.
Heeft u afgelopen week veel deals kunnen sluiten?
'Toevallig wel. Dat is
zeker niet elke week het geval. Soms ben je druk met de administratieve
afhandeling, het opsturen van boeken, beurzen voorbereiden of opvolgen. Maar
deze week: twee titels naar Spanje voor bij elkaar 17.000 exemplaren, twee naar
Argentinië, twee naar Duitsland, veertien naar de Verenigde Arabisch Emiraten
en twee naar Jordanië, een naar Frankrijk en een naar Italië. En volgens mij
vergeet ik dan nog iets…'
Dat klinkt als een héél goede week.
'Ja. Op donderdagavond
viel mijn wekelijkse les uit, waardoor ik tot acht uur kon doorwerken. Ik zat
heen en weer te mailen met de Argentijnse klant. Vaak mis je in het contact met
klanten in verschillende tijdzones de drive van het moment. Dan krijg je 's
avonds laat een mail, beantwoord je die 's ochtends als ze daar weer slapen en
gaat er zo een week voorbij. Nu konden we dóórgaan, zeggen "Komaan, zullen
we het doen" en meteen de deal closen. Dat geeft veel voldoening.'
En dan waren er ook veel reacties op uw nominatie?
'Ja, heel mooi, mijn
collega Nele Mathé heeft het nieuws op de Facebook-pagina van Clavis Foreign
Rights gezet dus ik kreeg hele leuke reacties zowel van klanten als van onze
eigen auteurs en illustratoren.'
Wat maakt u zo goed in dit werk?
'Ik doe dit werk graag.
Ik denk dat iedereen die iets graag doet, daar automatisch goed in wordt.'
De eigenlijke vraag is dus: waarom doet u dit werk
zo graag?
'Ik heb talen gestudeerd.
Ik ben vertaler Frans en Spaans van opleiding. Ik heb graag gereisd en in het
buitenland zat ik altijd veel liever op een bankje met lokalen te babbelen dan
schilderijen te bekijken in een museum. Dat komt hier allemaal samen. Ik ben
ook dol op het product. Ik zou geen kookboeken of informaticaboeken kunnen
verkopen, maar de Clavis-uitgaven – die ik allemaal lees – kan ik met hart en
ziel verkopen.'
Is een brede talenkennis essentieel voor een
foreign rights manager?
'Volgens mij lukt het met
alleen Engels ook wel, maar niet in dezelfde mate. Je kan korter op de bal
spelen als je iemand in zijn eigen taal aanspreekt. Mijn beste taal is Spaans.
Ik kan dus rechtstreeks met de beslissers van uitgeverijen in Spaanstalige
landen praten. Het gaat niet via een Engelstalige medewerker die het altijd
eerst aan de baas moet vragen. Als je rechtstreeks kunt praten, vertrouwen ze
je eerder. Dat levert veel meer op. Ik gebruik dus alle talen die ik heb
geleerd. Ook Frans, Italiaans, Portugees, Catalaans, Duits – dat heb ik
trouwens speciaal voor Clavis geleerd – en Arabisch. Mijn collega Lise Merken
hebben we bijvoorbeeld aangenomen omdat zij sinologe van opleiding is. Zij
behartigt nu de, voor ons belangrijke, Chinese en Taiwanese markten.'
Zelfs Arabisch?
'Dat was de klant uit
Jordanië. Hij spreekt praktisch geen Engels. Ik begreep zijn mails pas als ik
het Engels via Google Translate terugvertaalde in het Arabisch en dan weer naar
het Engels. Ik heb hem toen gezegd: mail me in het Arabisch, dat ooit een
keuzevak tijdens mijn hogere opleiding was. Ik heb mijn oude woordenboeken mee
naar Clavis genomen om de mails te kunnen lezen en deze week hebben we twee
titels verkocht.'
Is affiniteit voor de boeken net zo belangrijk?
'Voor mij wel. Ik heb
drie jaar als vertegenwoordiger van Lemniscaat in Vlaanderen gewerkt. Toen ging
ik naar een technologiebedrijf omdat dat internationale sales was en ik dan
veel kon reizen en mijn talen kon gebruiken. Dát was heel leuk, maar met die lasersorteermachines
had ik iets minder voeling. Toen ik de vacature van Clavis las, greep ik
onmiddellijk de kans. Het boekenvak is ook een veel fijnere wereld dan de
harde, soms toch agressieve mannenwereld van de technologie. Toen ik net was
begonnen schreef een Deense klant op het einde van haar mail: "Have a nice
day". Wat fijn! In het boekenvak ontmoet je vaak veel zachtere en
inspirerende mensen.'
Dat past beter bij u?
'Ja. Ik ben heel
nieuwsgierig naar mensen. Ik wil iedereen echt leren kennen, begrijpen waar ze
naar op zoek zijn en hen dus iets verkopen wat ze kunnen gebruiken in hun
markt. Alleen dan komen ze terug en kun je zorgen voor nog meer vertalingen en
nog meer inkomsten uit herdrukken en rechtenverkoop. In het boekenvak kan je
haast bevriend worden met je klanten. Het enig lastige daaraan is dat het soms
ook vermoeiend is. Als je agenda voor een beurs vol zit, zit hij vol. Je kán
niet iedereen gedag zeggen of persoonlijk de nieuwe boeken laten zien.'
Mij lijkt het ook altijd lastig aan rechtenverkoop
dat je altijd hetzelfde praatje moet houden.
'O nee. Er is geen klant
hetzelfde. De een wil alles in detail weten, de ander alleen hoe de
leeservaring is en de derde kent de serie bijvoorbeeld al en heeft aan één blik
op de illustraties genoeg. Zeker als je in al die jaren goede relaties opbouwt,
wordt ieder gesprek meer gepersonaliseerd en dus anders.'
Maar ook daar is toch een grens aan? Uiteindelijk
ontstaat er toch routine?
'Nee, nee. Bij mijn job
als vertegenwoordiger voor Vlaanderen kon ik na drie jaar de boekhandels met
mijn ogen dicht bezoeken. Er komen nu eenmaal weinig boekhandels bij. De
uitdaging was weg, hoe graag ik ook voor Lemniscaat werkte. Maar nu is de
wereld onze markt, en die is zo groot. Er zijn altijd nieuwe talen waarin je
mensen, al dan niet bij toeval, leert kennen. Zo heb ik onlangs een nieuwe
klant in Luxemburg leren kennen. Een klein bedrijfje van een man die het naast
zijn werk deed. Kom dan eens op zaterdag met je familie langs, zei ik. Het
kantoor van Clavis ligt in een mooi natuurgebied waar je ook kunt wandelen. Dat
heeft hij gedaan en nu zijn onze bestsellers ook in het Luxemburgs
verkrijgbaar. Fantastisch, vind ik dat. Dat geeft soms even veel voldoening als
een hele grote deal sluiten.'
Vindt u dan niets vervelend aan dit werk?
'Als ik een ding moet
noemen: dat al mijn leestijd opgaat aan Clavis-uitgaven. Ik zou vaker een
volwassenboek voor mezelf willen lezen. Want ook al is 98 tot 99% van de omzet
van rechtenverkoop prentenboeken, het hele team leest ook onze leesboeken.
Sommige boeken zijn zo mooi, die blijf ik laten zien. En als je dan, soms na
jaren, een boek verkoopt, doet me dat zo veel genoegen. O ja, dát was ik
vergeten: deze week heb ik eindelijk een uitgever voor De zaterdag van het onweer van Martine Glaser uit 2014 gevonden.
Een Mexicaanse klant kocht de wereldwijde rechten voor het Spaans. Heel fijn.'
(Eerder gepubliceerd op Boekblad.nl, 19 feb)
Zie ook de serie over rechtenhandel op de Frankfurter Buchmesse:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten