Michel Krielaars is
een van de zes auteurs die Atlas Contact verruilt voor Pluim, de nieuwe
uitgeverij van Mizzi van der Pluijm. De chef van de NRC Handelsblad-boekenredactie, die in het verleden drie romans en
een verhalenbundel bij Contact publiceerde, had de laatste jaren groot succes
bij Atlas Contact met zijn non-fictieboeken Het
brilletje van Tsjechov en Alles voor
het moederland. 'Ik denk dat ze er bij de uitgeverij wel vanuit gingen dat
iedereen die met Mizzi bevriend is ook met haar mee zou gaan.'
Waarom stap je over
naar Pluim?
'Ik ben al bevriend met Mizzi sinds 1992, toen ik bij Bert Bakker en zij
bij Contact werkte. Toen ik bij de uitgeverij wegging en mijn eerste roman ging
schrijven, bood zij gelijk aan die te publiceren. Dat is inmiddels meer dan
twintig jaar geleden. Het contact met de uitgeverij liep meestal via Mizzi. Zij
heeft me ook aangezet tot het schrijven van non-fictie over Rusland. Ik had wel
een redacteur: Marijke Wempe, maar zij is een paar maanden geleden vertrokken
naar de bibliotheek in Gouda. Ik heb dus met niemand echt contact bij Atlas
Contact. Dat maakte de keuze heel simpel.'
Was het aan haar te
danken dat Het brilletje van Tsjechov
zo'n succes was.
'Jazeker. Er zijn zo'n 25.000 exemplaren van verkocht. Een enorm succes,
waar de uitgeverij zich onder leiding van Mizzi erg voor heeft ingezet. Door
reclame te maken in de boekhandel, te blijven zeggen hoe uitzonderlijk het was,
het tijdelijk in prijs te verlagen. Al die marketingtechnische trucjes waar ik
het fijne niet van weet. Zij heeft mij er ook toe aangespoord dat ik veel
optrad in boekhandels. Samen met mijn vrouw, die zangeres is, heb ik een
literair-muzikaal programma in elkaar gezet.'
Hoe heeft Mizzi van
der Pluijm je overgehaald mee te gaan?
'Zij was altijd heel discreet over de troebelen bij Atlas Contact tegen
mij, omdat ik bij de krant werk. We hebben amper gesproken over haar onenigheid
met de directie over hun commerciële plannen, waar ik nog steeds het fijne niet
van weet, of over de plannen voor de nieuwe uitgeverij. Pas toen we rond Kerst
een wandeling maakten, hebben we er langer over gepraat. Afgelopen donderdag,
toen ik op haar nieuwe kantoor was, vroeg ze of ik ook mee ging. Natuurlijk
joh, reageerde ik. En een dag later stond het in mijn eigen krant. Dat bericht
hadden collega-redacteuren gemaakt, ik wist er niets van. Ook niet dat Mizzi
mijn naam zou noemen. Mijn nieuwe boek, over Russische musici in de
Sovjet-tijd, is op zijn vroegst pas over twee jaar klaar.'
Wat maakt de nieuwe
uitgeverij zo aantrekkelijk?
'Alleen al dat hij nieuw is. Een frisse uitgeverij is altijd aantrekkelijk
– zoals vijfentwintig jaar geleden Prometheus dat bijvoorbeeld was, toen Mai
Spijkers die begon. Dat trok toen veel schrijvers aan. Mizzi wil het klein
houden. Dat betekent: veel aandacht voor redactie en de marketing van de
boeken. Maar ik kan natuurlijk niets over haar plannen vertellen. Dat is aan
haarzelf [op de perspresentatie van Pluim op 25 januari aanstaande, md.].'
Speelt ook boosheid
over de gang van zaken in het afgelopen jaar een rol om bij Atlas Contact te
vertrekken?
'Absoluut niet. Atlas Contact is een voortreffelijke uitgeverij, waar heel
goede mensen werken die heel mooie boeken maken. Het mooiste was daarom geweest
als Mizzi een compromis had kunnen sluiten met de directie of dat zij de hele
boel had kunnen uitkopen, zodat het geheel behouden bleef. Een uitgeverij is
een gemeenschap. De Atlas Contact-zomerborrel is altijd een leuk feest, met
mensen als Adriaan van Dis, Jan Brokken en Mensje van Keulen. Dat gaat nu
verloren. Heel tragisch. Deze zaak kent alleen maar verliezers, zoals ik in een
column heb geschreven.'
Maar uiteindelijk
zoek je vooral het persoonlijke contact in een uitgeverij?
'Ja. Daarom gingen schrijvers weg bij de Arbeiderspers toen Emile Brugman
daar vertrok om Atlas te beginnen. Daarom gaan sommigen nu met Mizzi mee.
Vriendschap is altijd een belangrijke reden. Mizzi is heel goed met Dimitri Verhulst. Ze is dik bevriend met P.F. Thomése. En Joris Luyendijk was echt háár
project. Toen hij een uitgeverij zocht voor Dit
kan niet waar zijn, heeft zij hem binnengehaald. Dat schept een band. Voeg
daarbij dat ik bij Atlas Contact op dit moment met niemand een persoonlijke
band heb als het over mijn boeken gaat. Leonoor Broeder die de non-fictie doet,
is een geweldige uitgever, maar ik heb nog nooit met haar gewerkt.'
Wat houdt het
persoonlijk contact met een uitgeverij in?
'Het allerbelangrijkste is dat je iemand vertrouwt. Dat je gelooft dat die
persoon je de waarheid over je boek zegt. En dus ook, als je met een ‘briljant’
idee aan komt zetten, durft te zeggen: maar over twee maanden verschijnt er al
een vergelijkbaar boek in Amerika. Iemand ook die tijdens het schrijven af en
toe koffie met je drinkt en zegt dat je op de goede weg bent of niet. Heel
kinderlijk eigenlijk, maar je hebt behoefte aan een soort psychiater of
schoolmeester. Daarnaast moet een uitgeverij natuurlijk iemand hebben die heel
scherp en streng naar je eerste versie kijkt. Maar dat zit goed bij Pluim.
Mizzi heeft twee jonge vrouwen aangetrokken: Evi Hoste en Nienke van Leverink, van
wie iedereen hoog opgeeft.'
Heeft Atlas Contact
wel gereageerd op je overstap?
'Nee. Ik had ze op de hoogte willen stellen voor het in de krant stond,
maar het nieuws was me voor. Ik hoop echter binnenkort met iemand van de
uitgeverij te spreken, onder andere over mijn backlist. Het zijn allemaal
aardige mensen. En ik denk dat ze er wel vanuit gingen dat iedereen die met
Mizzi bevriend is met haar mee zou gaan.'
(Eerder gepubliceerd op Boekblad, 17 jan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten