vrijdag 18 januari 2013

Ronald Giphart, 'De wake' (BOEK)


Toen het leven nog een 9 waard was

De wereld van Ronald Giphart wordt uitsluitend bevolkt door succesvolle, zelfbewuste en hedonistische mensen die van het ergste leed nog de humor in kunnen zien. Mooie mannen en vrouwen met een grote en hechte vriendenkring, die altijd geweldige seks hebben. En zonder uitzondering is de studententijd de mooiste tijd van hun leven.
De eenvormigheid van zijn personages geeft ook Gipharts werk iets eendimensionaals, zoals goed te zien aan de novellebundel De wake. De vondsten van het titelverhaal en ‘Hartstocht’ zijn aardig: het eerste wordt verteld vanuit een overleden hoogleraar, in het tweede is de hoofdpersoon een hart dat eerst van een jonge Indiase was en later wordt getransplanteerd in het lichaam van een Nederlandse minister. Maar omdat alle karakters op een gelijke manier in het leven staan, voelen beide verhalen volstrekt inwisselbaar. Met elkaar of met eerdere romans van Giphart.
De aardigste novelle van De wake is dan ook het middelste: ‘Mooie mama’s’ – juist omdat Giphart daarin de levensstijl van zijn personages thematiseert. De mama’s zijn veertigers die terugverlangen naar hun studententijd: toen ze nog geen verantwoordelijkheden en tegenslagen kenden en ze hun leven een 9 gaven. Met jaloezie kijken ze dagelijks naar het studentenhuis tegenover de basisschool. En ondertussen hebben ze kinderen die al naar hun studententijd verlangen, als ze aan het ouderlijk toezicht zijn ontsnapt en onbekommerd kunnen feesten.
Het subtiel uitgewerkte drama met tragikomisch slot dat volgt uit de botsing tussen al deze verlangens, is sterk uitgewerkt. Je zou alleen willen dat Giphart dat met dezelfde stilistische flair doet die zijn vroegste werken kenmerken. Zijn proza is in de loop der jaren onmiskenbaar fletser geworden.

Ronald GiphartDe wake (176 p.) – Podium, € 17,50, ISBN 978 90 5759 547 9
(Eerder gepubliceerd in BOEK 1, 2013)

Zie ook recensies van verhalen- en novellenbundels van Daniyal Mueenuddin, Annelies Verbeke en Ernest van der Kwast.

Geen opmerkingen: